Πένθος με ελπίδα

Πένθος με ελπίδα. Τον πιστό άνθρωπο τον κάλεσε ο Θεός την πιο κατάλληλη στιγμή και τον ανέπαυσε κοντά Του.

Πένθος με ελπίδα

Ο Κύριος απευθύνει το «Μη κλαίε» και στον καθένα από εμάς, στον πιστό της κάθε εποχής που πενθεί τους προσφιλείς νεκρούς του.

Βέβαια απευθύνει αυτό τον λόγο με άλλη σημασία από ότι στη χήρα (Λουκ. ζ΄ 11-16).

Διότι ο Κύριος δεν πρόκειται να αναστήσει τους νεκρούς μας, ώστε να συνεχίσουν αυτή τη ζωή της φθοράς και να ξαναπεθάνουν αλλά μας βεβαιώνει ότι θα τους αναστήσει κατά τη Δευτέρα Του Παρουσία χαρίζοντας τους άφθαρτο σώμα, ώστε να ζήσουν πλέον αιωνίως στη Βασιλεία Του.

Μας απευθύνει το «Μην κλαις» με την έννοια όχι να μην πενθούμε, αλλά να μην πενθούμε υπερβολικά, να μη λυπούμαστε «καθώς και οι λοιποί οι μη έχοντες ελπίδα» (βλ. Α’ Θεσ. δ’ 13).

Διότι εμείς έχουμε ελπίδα.

Μας την έδωσε Εκείνος, ο Αρχηγός της πίστεώς μας, με την Ανάστασή Του.

Νίκησε τον θάνατο. Εκμηδένισε τη δύναμη του Άδη και τώρα ζει στους ουρανούς, παρακολουθεί με πολλή συμπάθεια τον αγώνα και τις θλίψεις μας και μας δίνει τη Χάρι Του να τις υπομένουμε.

Αγαπά τον κάθε άνθρωπο, και τον εκδημήσαντα οικείο μας, με τέλεια αγάπη.

Η πίστη μας σ’ αυτή την αγάπη μας δίνει τη ζωντανή πληροφορία ότι ο άνθρωπος μας δεν χάθηκε στον Άδη, ούτε τον αποχωρισθήκαμε για πάντα.

Αλλά τον πιστό άνθρωπο τον κάλεσε ο Θεός την πιο κατάλληλη στιγμή και τον ανέπαυσε κοντά Του.

Σύντομα θα τον συναντήσουμε στη Βασιλεία του Θεού, όπου ο Κύριος θα εξαλείψει κάθε δάκρυ, και δεν θα υπάρχει πλέον εκεί ο θάνατος ούτε πένθος, ούτε κραυγή σπαρακτική, ούτε πόνος (βλ. Αποκ. κα’ 4), αλλά ατελεύτητη ζωή απέραντης μακαριότητος.

Περιοδικό «Ο Σωτήρ»,
1 Οκτωβρίου 2017 – Τεύχος 2162