Ο πόνος και η χαρά στη ζωή του ανθρώπου

Με τίποτε δεν είναι δυνατόν να συναντήσουμε ζωή ανθρώπου, απαλλαγμένη από τον πόνο. Αλλά και το αντίθετο, δεν υπάρχει, ζωή χωρίς χαρά. Ο πόνος και η χαρά στη ζωή του ανθρώπου.

Ο πόνος και η χαρά στη ζωή του ανθρώπου

Όπως ακριβώς ο Θεός δοξάζεται όταν ζούμε ενάρετα, έτσι πάλι βλασφημείται, όταν ζούμε μέσα στην κακία.

Ας μην ζητάμε την άνεση σ’ αυτήν την ζωή, για να την βρούμε στην άλλη, την αιώνια. Ας μην παραδινόμαστε στις ηδονές εδώ, για να απολαύσουμε την εκεί Θεία ευφροσύνη, την πραγματική ηδονή, την αληθινή τρυφή, που κανένα κακό δεν γεννάει αυτήν και που έχει μύρια αγαθά.

Με τίποτε δεν είναι δυνατόν να συναντήσουμε ζωή ανθρώπου, απαλλαγμένη από τον πόνο. Αλλά και το αντίθετο, δεν υπάρχει, ζωή χωρίς χαρά. Αν όμως συμβαίνει, άλλος να χαίρεται περισσότερο και άλλος να πονάει περισσότερο, αυτό οφείλεται, όχι στην φύση των πραγμάτων, αλλά στον άνθρωπο, που είναι μικρόψυχος. Αν θέλουμε συνεχώς να χαιρόμαστε, έχουμε πολλές αφορμές. Διότι αν αγαπάμε την αρετή, τίποτε δεν υπάρχει, που να μας λυπεί. Η αρετή χαρίζει σε όσους την ασκούν, καλές ελπίδες. Τους κάνει αρεστούς στον Θεό και καλοδεχόμενους στους ανθρώπους. Τους προσφέρει απερίγραπτη ευχαρίστηση. Και αν ακόμα κατά την άσκηση της αρετής, συναντάει κανείς πόνους, όμως η συνείδησή του είναι γεμάτη χαρά. Εσωτερικά νοιώθει τέτοια ηδονή, που δεν μπορεί κανένας λόγος να την περιγράψει.

Οι καλοί τιμωρούνται εδώ στη γη, για τα αμαρτήματα στα οποία υπέπεσαν. Από που όμως είναι βέβαιο, ότι οι πονηροί, οι οποίοι απολαμβάνουν εδώ όλα τα αγαθά, τιμωρούνται αυστηρώς στην άλλη ζωή; Άκουσε τι λέει ο Αβραάμ, προς τον πλούσιο: «Απέλαβες συ τα αγαθά σου εν τη ζωή σου και Λάζαρος ομοίως τα κακά» (Λουκ. 16,25). Ποια αγαθά; Στην φράση αυτήν, το «Απέλαβες», το οποίο είπε ο Αβραάμ και όχι «έλαβες», αποδεικνύει ότι ο καθένας τους (και ο πλούσιος και ο Λάζαρος), δοκίμασαν όσα δοκίμασαν, ως ανταπόδοση κάποιου χρέους. Ο μεν πλούσιος ζώντας μέσα στον πλούτο, ενώ ο Λάζαρος μέσα στην δυστυχία. Ας μην λυπούμαστε λοιπόν, όταν βλέπουμε τους αμαρτωλούς να είναι ευτυχείς στην παρούσα ζωή, αλλά όταν εμείς υποφέρουμε, τότε να χαιρόμαστε. Διότι οι θλίψεις οι οποίες δοκιμάζουμε, είναι εξόφληση αμαρτιών, τις οποίες έχουμε διαπράξει. Αν μην ζητάμε την άνεση, διότι και ο Χριστός υποσχέθηκε στους μαθητές Του θλίψεις. Και ο Απόστολος Παύλος λέει: «Πάντες οι θέλοντες ευσεβώς ζων εν Χριστώ Ιησού διωχθήσονται» (Β’ Τιμ. 3,12). Όλοι όσοι θέλουν να ζουν με ευσέβεια, σύμφωνα με τις εντολές του Χριστού, θα καταδιωχτούν.

Όταν δεις κάποιον να ζει ενάρετα και να αποβλέπει στην ευσέβεια, ακόμα και αν είναι φυλακισμένος, ή δούλος άλλων, ακόμα και αν είναι φτωχός ή βασανίζεται από ασθένεια και ο,τιδήποτε άλλο κακό και αν υποφέρει, αυτόν καλοτύχιζε και θεώρησέ τον αξιοζήλευτο. Και όταν πάλι δεις κάποιον, ο οποίος ζει μέσα στην φαυλότητα, την πονηριά και τα μεγαλύτερα κακά και απολαμβάνει μεγάλες τιμές, γίνεται και βασιλιάς και κύριος όλης της οικουμένης, κλάψε για λογαριασμό του και ελεεινολόγησέ τον, διότι τίποτε αθλιότερο δεν υπάρχει, από μια τέτοια ψυχή.

Πες μου: εάν κάποιος προσκαλούνταν στα βασιλικά ανάκτορα και για να μεταβεί εκεί ήταν υποχρεωμένος να βαδίσει από δρόμους στενούς, απόκρημνους και ανώμαλους, ενώ κάποιος άλλος, ο οποίος οδηγούνταν στο τόπο της θανατικής εκτελέσεως, εσύρετο διαμέσου της αγοράς, εμείς βλέποντας αυτούς, ποιους από τους 2 θα καλοτυχίζαμε; Για ποιόν θα αναστενάζαμε; Δεν θα λυπηθούμε για εκείνον, ο οποίος βαδίζει τον πλατύ δρόμο;

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος