Αν ελπίδα των Χριστιανών περιοριζόταν στην παρούσα ζωή, τότε εύλογα θα θεωρούνταν ο θάνατος κάτι το τρομερό. Εφόσον όμως ο αποχωρισμός της ψυχής από το σώμα, αποτελεί την αρχή της αληθινής ζωής, γιατί οι ζώντες κατά Χριστόν, να λυπούνται για τον θάνατο;
Ο θάνατος
Ο Θεός απέκρυψε την ώρα του θανάτου μας, διότι μ’ αυτόν ακριβώς τον τρόπο, ο Θεός επιτυγχάνει θαυμάσια την σωτηρία μας! Διότι εάν γνώριζε κάποιος την ώρα του θανάτου του, θα περνούσε όλες τις ημέρες της ζωής του μέσα στην αμαρτία και μόνο όταν πλησίαζε η ώρα του θανάτου, θα έτρεχε προς το Βάπτισμα και την μετάνοια. Εφόσον όμως θα είχε ζυμωθεί με την κακία, από την μακροχρόνια συνήθεια, θα έμενε τελείως αδιόρθωτος… (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος)
Η δειλία του θανάτου είναι φυσικό ιδίωμα του ανθρώπου, το οποίο οφείλεται στην παρακοή του Αδάμ. Ο τρόμος όμως του θανάτου αποδεικνύει, ότι υπάρχουν αμαρτίες, για τις οποίες δεν δείχτηκε μετάνοια. (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος)
Όπως ο άρτος είναι αναγκαιότερος από κάθε άλλη τροφή, έτσι και η σκέψη του θανάτου, από κάθε άλλη πνευματική εργασία. Αυτός που γνώρισε τι σημαίνει μνήμη θανάτου, δεν θα μπορέσει ποτέ πλέον να αμαρτήσει. (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος)
Η ζωηρή μνήμη του θανάτου, λιγοστεύει τα φαγητά. Και όταν περικόβονται με ταπεινοφροσύνη τα φαγητά, κόβονται μαζί και τα πάθη. (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος)
Όποιος περιμένει τον θάνατο κάθε μέρα, αυτός είναι σπουδαίος και δόκιμος. Και όποιος τον περιμένει κάθε ώρα, αυτός είναι πια Άγιος. (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος)
Ο πραγματικός θάνατος, δεν είναι ο χωρισμός της ψυχής από το σώμα, αλλά ο χωρισμός της ψυχής από τον Θεό. (Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας)
Η καθαρή και ζωντανή μνήμη του θανάτου περικόπτει τις τροφές. Και αν περικοπούν οι τροφές με ταπείνωση, περικόπτονται μαζί και τα πάθη. (Άγιος Κλήμης Αλεξανδρείας)
Ο θάνατος όταν κατανοηθεί από τους ανθρώπους, είναι αθανασία. Δεν τον κατανοούν όμως οι αμαθείς. Γι’ αυτούς είναι θάνατος. Και οπωσδήποτε δεν πρέπει να φοβόμαστε τούτο το θάνατο, αλλά την απώλεια της ψυχής (ψυχικός θάνατος), που είναι η άγνοια του Θεού. Αυτό είναι το φοβερό για την ψυχή. (Μέγας Αντώνιος)
Από εκείνους που διανυκτερεύουν στα πανδοχεία, μερικοί βρίσκουν κρεβάτια. άλλοι δεν έχουν κρεβάτι και κοιμούνται στο πάτωμα. Και όταν περάσει η νύχτα, πρωί- πρωί αφήνουν το κρεβάτι τους και το πανδοχείο και φεύγουν όλοι μαζί, έχοντας μόνο τα πράγματά τους. Κατά τον ίδιο τρόπο και όλοι όσοι γεννιούνται σ’ αυτόν τον κόσμο, φτωχοί και οι πλούσιοι και επίσημοι, βγαίνουν από την ζωή σαν από πανδοχείο, χωρίς να παίρνουν μαζί τους τίποτε από τις απολαύσεις του βίου και από τα πλούτη τους, παρά μόνον τα έργα τους, καλά ή κακά, όσα έκαναν στη ζωή τους. (Μέγας Αντώνιος)
Ο άνθρωπος φοβάται τον θάνατο και τον χωρισμό του σώματος, επειδή δεν θέλει να απομακρυνθεί από τις γήινες επιθυμίες. (Μέγας Αθανάσιος)
Μόνο η ενθύμηση του θανάτου μπορεί να καταργήσει όλες τις προσβολές των δαιμόνων, επειδή μας επαναφέρει στη μνήμη του Θεού. (Άγιος Διάδοχος Φωτικής)
Ο θάνατος για τους δικαίους είναι ύπνος, ή καλύτερα, ταξίδι για μια καλύτερη ζωή. Η υψηλότερη φιλοσοφία για τον χριστιανό είναι, το να σκέπτεται πάντοτε τον θάνατο (Μέγας Βασίλειος)
Αν ελπίδα των Χριστιανών περιοριζόταν στην παρούσα ζωή, τότε εύλογα θα θεωρούνταν ο θάνατος κάτι το τρομερό. Εφόσον όμως ο αποχωρισμός της ψυχής από το σώμα, αποτελεί την αρχή της αληθινής ζωής, γιατί οι ζώντες κατά Χριστόν, να λυπούνται για τον θάνατο; (Μέγας Βασίλειος)
Ο χωρισμός (θάνατος) από τα δικά μας πρόσωπα, λόγω συνηθείας, είναι δυσκολοβάστακτος, ακόμα και στα χωρίς λογικό, ζώα. Μάλιστα εγώ είδα κάποτε βόδι στο παχνί να δακρύζει, διότι είχε ψοφήσει ο σύντροφος του στο ζυγό. (Μέγας Βασίλειος)
Μην διστάσεις να πεθάνεις, χάρη εκείνου που αξίζει να ζεις. (Μέγας Βασίλειος)
Θα έρθει ξαφνικά ο όλεθρος και η καταστροφή θα συντελεστεί σαν καταιγίδα, όταν λείψουν οι ελπίδες της ζωής και από παντού θα υπάρχει αμηχανία και απαρηγόρητη θλίψη, αφού ιατροί και οικείοι θα έχουν σηκώσει τα χέρια ψηλά, καθώς θα βρίσκεσαι στο κρεβάτι του πόνου και θα αναστενάζεις μέσα από την καρδιά σου, αλλά δεν θα βρίσκεις κάποιον να μοιραστεί μαζί σου τον πόνο. Και θα ψιθυρίζεις κάτι σιγανό και αργό, αλλά δεν θα υπάρχει κανείς να σε ακούσει. Και κάθετι που θα λες, θα περιφρονείται, σαν να είναι τρέλα. Ίσως ο ιατρός, να υπόσχεται ότι θα ζήσεις κάποιες ώρες. Ο θάνατος όμως είναι παρών και αυτοί που θα σε πάρουν βιάζονται… Ποιος θα σε γλυτώσει; Ο Θεός είχε περιφρονηθεί; Αλλά θα σε ακούσει τότε; Μήπως εσύ Τον υπάκουσες; Θα σου δώσει παράταση; Μήπως χρησιμοποίησε καλώς, αυτήν που σου δόθηκε; (Μέγας Βασίλειος)
Μη φοβάσαι το θάνατο, διότι ο Θεός ετοίμασε τα μέλλοντα αγαθά, για να σε κάνει αθάνατο. (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)
Όποιος έχει τον έπαινο της συνειδήσεως, έχει την επιθυμία του θανάτου! (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)
«Κλίμαξ»
Το βιβλίο «Κλίμαξ» είναι το αριστούργημα της ορθόδοξης ασκητικής γραμματείας, πού συντάχθηκε από το θεοκίνητο χέρι του οσίου Ιωάννου του Σιναΐτου. Το ιερογράφημα αυτό του Θεοβαδίστου Όρους προσφέρεται στον σύγχρονο άνθρωπο ως ασφαλής οδηγός στην πορεία του για την πνευματική τελείωση, με εκτενή εισαγωγή, νεοελληνική μετάφραση, σχόλια, πίνακες και ευρετήρια.
ΒΡΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΔΩ