Θέλεις να κάνεις κάτι το μεγάλο;

Αν κάτι δεν αποβλέπει στην δόξα του Θεού, καλύτερα να μην το κάνουμε, ούτε να το λέμε. Θέλεις πραγματικά να κάνεις κάτι το μεγάλο;

Θέλεις να κάνεις κάτι το μεγάλο;

Όσοι υπερηφανεύονται για τα καλά τους έργα και δεν έχουν πίστη στο Θεό, μοιάζουν με λείψανα νεκρών, που είναι ντυμένα με ωραία ρούχα, αλλά δεν αισθάνονται την ωραιότητά τους. Σε τι ωφελείται, δηλαδή, ο άνθρωπος, όταν έχει ψυχή ντυμένη με καλά έργα αλλά είναι νεκρή; Τα έργα γίνονται για τον Κύριο και με την ελπίδα των επουράνιων βραβείων. Αν, λοιπόν, αγνοείς Εκείνον που προκηρύσσει τα βραβεία, τότε για ποιόν αγωνίζεσαι;…

Θέλεις πραγματικά να κάνεις κάτι το μεγάλο; Ποτέ μην σκεφτείς, ότι είναι μεγάλα τα κατορθώματά σου, αλλά να ομολογείς ότι δια της Χάριτος του Θεού διαφυλάτεσσαι και τότε κάνεις τον Θεό οφειλέτη σου, όχι μόνο για τα κατορθώματά σου, αλλά και για την ευγνωμοσύνη σου. Διότι όταν κατορθώνουμε κάτι καλό, έχουμε οφειλέτη τον Θεό, μόνο για τα κατορθώματά μας. Όταν όμως έχουμε την γνώμη, ότι δεν κατορθώσαμε και τίποτε σπουδαίο, τότε έχουμε τον Θεό οφειλέτη και για την διάθεσή μας αυτήν και μάλιστα σε μεγαλύτερο βαθμό από πριν.

Τίποτα δεν μας εξισώνει τόσο με τον Θεό, όσο το να ευεργετούμε.

Δεν είναι και τόσο φοβερό το να κλαίμε, αγαπητοί μου, αλλά το να πράττουμε έργα άξια για κλάματα. Επίσης δεν είναι αποκρουστικό το να οδύρεται κανείς, αλλά το να εκτελεί πράξεις άξιες για οδυρμούς.

Ο Θεός θέλει να κρύβουμε τις καλές μας πράξεις με περισσότερη φροντίδα, από εκείνη που δείχνουν οι κακοποιοί για να κρύψουν τις κακές τους πράξεις.

Όποιος δεν έχει πίστη στο Χριστό, ακόμα και αν κάνει καλά έργα, δεν είναι δυνατό να κερδίσει την Ουράνια Βασιλεία.

Τίποτα δεν ωφελεί η ακρόαση, αν δεν υπάρχει στη συνέχεια και η πράξη. Κάνει λοιπόν βαρύτερη την τιμωρία μας, όταν συνέχεια ακούμε τα ίδια πράγματα και εμείς δεν κάνουμε τίποτα από τα λεγόμενα.

Αν είχε ασκηθεί το μυαλό μας να προσέχει τα Θεία λόγια, δεν θα ήταν δυνατόν να προσέχει τα άλλα λόγια. Και αν δεν πρόσεχε τα ασεβή λόγια, δεν θα διέπραττε πονηρά έργα. Ο δρόμος που οδηγεί στα έργα, είναι ο λόγος. Πρώτα σκεφτόμαστε, ύστερα μιλάμε και μετά ενεργούμε. Πολλές φορές πολλοί άνθρωποι, που ήταν σώφρονες, οδηγήθηκαν σε αισχρές πράξεις, από αισχρά λόγια…

Όλες οι παραβολές του Κυρίου, όπως η των παρθένων, των ακανθών, του δέντρου που δεν έκανε καρπό, ζητούν την αρετή που πηγάζει από τα έργα.

Αν κάτι δεν αποβλέπει στην δόξα του Θεού, καλύτερα να μην το κάνουμε, ούτε να το λέμε.

Όταν κάτι δεν γίνεται για τον Θεό, ακόμη και το πλέον πνευματικό έργο, βλάπτει τα μέγιστα. Όπως και το πιο κοσμικό έργο, όταν γίνεται για τον Θεό, ωφελεί τα μέγιστα αυτόν, που με φιλόθεη σκέψη το κάνει.

Είναι δυνατόν κάποιος να κάνει αγαθό έργο, όχι από αγαθή προαίρεση. Και για το έργο αυτό όχι μόνο δεν δίνεται αμοιβή, αλλά δίνεται και τιμωρία.

Και δεν υπάρχει μεγαλύτερη παρακίνηση για την εκτέλεση εναρέτων έργων, όσο η ενθύμιση των αμαρτημάτων μας.

Δικό μας κανένα άλλο έργο δεν υπάρχει, παρά το πως θα προσθέσουμε πλούτο στην ψυχή μας.

Το να πράττει κανείς έργα αισχρά, είναι φοβερό! Το να ντρέπεται όταν τα πράττει, είναι φοβερό κατά το ήμισυ! Αλλά το να υπερηφανεύεται κανείς για τα αισχρά του έργα, αυτό είναι υπερβολική αναισθησία.

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος