Η ματαιότητα του κόσμου

Αν έχουμε μνήμη θανάτου με ελπίδα στον Θεό, θα γνωρίσουμε την ματαιότητα αυτού του κόσμου και θα βοηθηθούμε πνευματικά.

Η ματαιότητα του κόσμου

Φύλλα και σαπουνόφουσκες και καπνό και άχυρα και σκιά και σκόνη… χαρακτήρισα όλα τα λαμπρά αυτού του κόσμου. (Άγιος Νείλος ο Ασκητής)

Όλα τα πράγματα του κόσμου είναι σκιά και όνειρο και πιο μηδαμινά από αυτά. (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος)

Γιατί αγαπάτε τα σώματα; Γιατί επιθυμείτε την δόξα; Γιατί ποθείτε την τρυφή; Τίποτε απ’ αυτά δεν μένει και δεν ζει αιώνια, αλλά παρέρχεται και της σκιάς είναι μηδαμινότερα και των ονείρων απατηλότερα. (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος)

Αυτός που έχει πληγωθεί και κυριευθεί από τον πόθο προς τον Θεό και έχει αποκτήσει την επιθυμία των μελλοντικών αγαθών, βλέπει με άλλα μάτια τα πράγματα της παρούσας ζωής και γνωρίζει καλά, ότι ολόκληρη η παρούσα ζωή είναι σκιά και φιγούρα και απάτη και δεν διαφέρει καθόλου από τα όνειρα. (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος)

Ας βγούμε στους τάφους και ας δούμε την ανθρώπινη ματαιότητα σκορπισμένη, οστά φαγωμένα, σώματα σάπια… Πες μου: Εκεί, ποιος είναι ο βασιλιάς και ποιος ο απλός πολίτης; Ποιος είναι ο ευγενής και ποιος ο δούλος; Ποιος είναι ο σοφός και ποιος ο αγράμματος; Που βρίσκεται η ομορφιά της νεότητας; Που είναι το ακτινοβόλο πρόσωπο; Δεν έγιναν όλα σκόνη; Δεν έγιναν όλα σκουλήκια και δυσοσμία; Αυτός που χτες βρισκόταν στα πλούτη, ξαφνικά σήμερα βρίσκεται στον τάφο. Χτες βρισκόταν σε πλουσιοπάροχα τραπέζια, σήμερα βρίσκεται στην λίστα των νεκρών. Χτες βρισκόταν σε θρόνους και σήμερα είναι τυλιγμένος στα σάβανα. Πού η διαφορά, ανάμεσα στον βασιλιά και στον ζητιάνο; Και των 2, η κατάληξη είναι ο τάφος… (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος)

Να σκύβεις πάνω στα κατάλοιπα των οστών, ώστε πικρότερα να κλάψεις για την ματαιότητα του βίου… (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος)

Κάθε πλούτος του παρόντος κόσμου, είναι μάταιος. Κάθε ηδονή, ανούσια. Κάθε δόξα, ψέμα και απάτη. Ένα μόνο πράγμα δεν έχει, ούτε σκιά ματαιότητος ή απάτης ή ψεύδους: η αγάπη και η ένωση της νύμφης ψυχής, με τον Νυμφίο Χριστό. Μόνο αυτή παραμένει στον αιώνα… (Άγιος Δημήτριος του Ροστώφ)

Ο Σολομώντας πέρασε από κάθε δρόμο διασκεδάσεως και ευχαριστήσεως. Όταν όμως ήρθε εις εαυτόν, έκραξε: «Ματαιότητα ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης» (Εκκλησιαστής 1,2) (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος)

Όσοι κατόρθωσαν με την Χάρη του Θεού να γνωρίσουν την ματαιότητα αυτής της ζωής, έλαβαν το μεγαλύτερο χάρισμα και δεν είναι ανάγκη να αποκτήσουν το διορατικό χάρισμα, για να προβλέπουν τα μέλλοντα, διότι αρκετό είναι κανείς να προβλέψει, να μεριμνήσει για την σωτηρία της ψυχής του, για να σωθεί. Να βλέπεις, ο Χριστός είπε: «Όσο αξίζει μια ψυχή, δεν αξίζει ο κόσμος όλος» (Ματθ. 16,26). Πόση αξία δηλαδή έχει μια ψυχή! Γι’ αυτό η σωτηρία της ψυχής είναι μεγάλο πράγμα! (Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)

Η ευτυχία είναι στην αιωνιότητα και όχι στην ματαιότητα. (Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)

Αν έχουμε μνήμη θανάτου με ελπίδα στον Θεό, θα γνωρίσουμε την ματαιότητα αυτού του κόσμου και θα βοηθηθούμε πνευματικά. (Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)

Όταν είπε ο Χριστός για τον διάβολο: «ο άρχων του κόσμου τούτου» (Ιωάν. 16,11), δεν εννοούσε ότι είναι κοσμοκράτορας, αλλά ότι κυριαρχεί στην ματαιότητα, στην ψευτιά. Αλίμονο, θα άφηνε ο Θεός τον διάβολο κοσμοκράτορα! Όσοι όμως έχουν δοσμένη την καρδιά τους στα μάταια, στα κοσμικά, αυτοί ζουν υπό την εξουσία «του κοσμοκράτορος του αιώνος τούτου». Ο διάβολος δηλαδή κυβερνάει την ματαιότητα και τους ανθρώπους που είναι κυριευμένοι από την ματαιότητα, από τον «κόσμο». «Κόσμος» τι θα πει; Δεν θα πει κόσμημα, μάταιο στολίδι; Όποιος λοιπόν είναι κυριευμένος από την ματαιότητα, είναι υπό την κατοχή του διαβόλου. Η αιχμαλωτισμένη καρδιά από τον μάταιο κόσμο διατηρεί και την ψυχή ατροφική και τον νου σκοτισμένο. Τότε, ενώ φαίνεται κανείς ότι είναι άνθρωπος, στην ουσία είναι πνευματικό έκτρωμα. Γι’ αυτό η ψυχή που συγκινείται από τις ομορφιές του υλικού κόσμου, φανερώνει ότι ζει μέσα της ο μάταιος κόσμος. Γι’ αυτό έλκεται από την πλάση και όχι από τον Πλάστη, από τον πηλό και όχι από τον Θεό. (Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)

Οι ηλικιωμένοι, που φυσιολογικά είναι πιο κοντά στον θάνατο και ασπρίζουν τα μαλλιά τους, οι δυνάμεις τους σιγά – σιγά τους εγκαταλείπουν και αρχίζουν να τρέχουν τα σάλια, αναγκάζονται να φιλοσοφούν πάνω στην ματαιότητα αυτού του κόσμου… (Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)