Ο δρόμος της καλοπέρασης δεν οδηγεί στον Παράδεισο

Τίποτε δεν είναι τόσο ξένο και ανάρμοστο στον Χριστιανό, όσο το να επιζητά την άνεση και την καλοπέραση. Και τίποτα δεν αχρηστεύει τόσο την ανθρώπινη φύση, όσο η άνεση και η ζωή γεμάτη από απολαύσεις. Οι άνθρωποι που ζουν κατά αυτόν τον τρόπο, πάσχουν από βαριές και αθεράπευτες ασθένειες. Ο δρόμος της καλοπέρασης δεν οδηγεί στον Παράδεισο.

Ο δρόμος της καλοπέρασης δεν οδηγεί στον Παράδεισο

Πες μου: εάν κάποιος προσκαλούνταν στα βασιλικά ανάκτορα και για να μεταβεί εκεί ήταν υποχρεωμένος να βαδίσει από δρόμους στενούς, απόκρημνους και ανώμαλους, ενώ κάποιος άλλος, ο οποίος οδηγούνταν στο τόπο της θανατικής εκτελέσεως, εσύρετο διαμέσου της αγοράς, εμείς βλέποντας αυτούς, ποιους από τους 2 θα καλοτυχίζαμε; Για ποιόν θα αναστενάζαμε; Δεν θα λυπηθούμε για εκείνον, ο οποίος βαδίζει τον πλατύ δρόμο;

Ποιο το κέρδος να στολίζουμε υπερβολικά με χρυσάφι το μουλάρι ή το άλογο; Και η γυναίκα που φοράει τόσο πολλά χρυσά κοσμήματα και πολύτιμους λίθους, τί περισσότερο έχει;… Και τί κερδίζουμε, όταν χτίζουμε σπίτια πολυτελή και μεγάλα, με κίονες και με μάρμαρα, τοποθετώντας μάλιστα παντού είδωλα και ξύλινα αγάλματα;… Και τί χρειάζεται εκείνη η χρυσή στέγη; Μήπως παρέχει άλλη χρησιμότητα απ’ αυτόν, που έχει την στέγη του σπιτιού του κατασκευασμένη με κοινά υλικά;… Τίποτα δεν ωφελούν όλα αυτά, παρά σημαίνουν την βλακεία και ανοησία και την πρόκληση και την περιττή αλαζονεία. Παντού λοιπόν είναι ανάγκη, να υπάρχουν μόνο τα αναγκαία για τη ζωή και όχι τα περιττά.

Όπως στην Παλαιά Διαθήκη, όσοι μάζευαν περισσότερο από το χρειαζόμενο Μάννα (ουράνια τροφή), δεν μάζευαν στα σπίτια του Μάννα, αλλά σκουλήκια, έτσι και όσοι καλοπερνάνε και έχουν περισσότερα από όσα πρέπει και καλοτρώνε και μεθάνε, δεν συλλέγουν περισσότερη ευτυχία, αλλά συλλέγουν περισσότερη φθορά.

Εκείνος που ζει με ανέσεις και κάνει τρυφηλή ζωή, συνήθως οδηγείται στην τεμπελιά και εύκολα οι ορμές του κλίνουν προς την αμαρτία.

Ο Κύριός σου Σταυρώθηκε και εσύ κυνηγάς την άνεση; Ο Κύριός σου καρφώθηκε στο Σταυρό και εσύ ζεις με πολυτέλεια; Κάθε πολυτέλεια σ’ αυτήν τη ζωή, την αποστρέφεται ο Κύριος…

Τίποτε δεν είναι τόσο ξένο και ανάρμοστο στον Χριστιανό, όσο το να επιζητά την άνεση και την καλοπέραση. Και τίποτα δεν αχρηστεύει τόσο την ανθρώπινη φύση, όσο η άνεση και η ζωή γεμάτη από απολαύσεις. Οι άνθρωποι που ζουν κατά αυτόν τον τρόπο, πάσχουν από βαριές και αθεράπευτες ασθένειες. Ο δρόμος της καλοπέρασης δεν οδηγεί στον Παράδεισο. Ο δρόμος των θλίψεων οδηγεί στον παράδεισο… Όταν δεις λοιπόν κάποιον να απολαμβάνει τα λουτρά, τα πολυτελή τραπέζια ή άλλες ηδονές, να μην ελεεινολογείς τον εαυτόν σου, επειδή δεν συμμετέχεις σ’ αυτά, αλλά θρήνησε εκείνον, διότι βαδίζει τον δρόμο της απώλειας.

Δεν γίνεται να απολαύσει κανείς άνεση στην παρούσα ζωή και στην μέλλουσα. Αυτοί που θρηνούν σ’ αυτήν τη ζωή, είναι επόμενο στην άλλη ζωή να παρηγορηθούν. Ενώ αυτοί που ζουν εδώ πολυτελώς και διασκεδάζουν και είναι ασυγκίνητοι για τα αμαρτήματά τους, αναγκαστικά θα θρηνήσουν και θα κλάψουν εκεί…

Ποια απάντηση θα δώσεις στον Κριτής σου, όταν ενδύεις τους τοίχους με πολύτιμα μάρμαρα και αφήνεις γυμνό τον συνάνθρωπό σου; Όταν θάπτεις στα θησαυροφυλάκια το χρυσάφι και αφήνεις να θάβεται καθημερινώς από την φτώχεια και την ανέχεια συνάνθρωπός σου;

Είναι φοβερό, το μεν σπίτι να το στολίζουμε, τον δε αδερφό που υποφέρει, να τον προσπερνάμε…

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος