Πως θα έχουμε εσωτερική ηρεμία και γαλήνη;

Δεν σκέφτονται οι άνθρωποι την άλλη ζωή, μόνο ζητάνε όλο και περισσότερα υλικά αγαθά. Γι’ αυτό και δεν βρίσκουν ηρεμία και τρέχουν συνέχεια. Πως θα έχουμε εσωτερική ηρεμία και γαλήνη;

Πως θα έχουμε εσωτερική ηρεμία και γαλήνη;

Πάνε να ηρεμήσουν οι άνθρωποι είτε με ηρεμιστικά είτε με θεωρίες γιόγκα, και την πραγματική ηρεμία, που έρχεται, όταν ταπεινωθεί ο άνθρωπος, δεν την επιδιώκουν, για να έρθει η θεία παρηγοριά μέσα τους. Και οι διάφοροι τουρίστες, που έρχονται από ξένες χώρες και περπατούν στους δρόμους, μέσα στον ήλιο, στην ζέστη, μέσα στην σκόνη, μέσα σε τόση φασαρία, σκέψου πόσο υποφέρουν! Τί ζόρισμα, τί σφίξιμο εσωτερικό έχουν, ώστε το σκάσιμο αυτό το εξωτερικό το θεωρούν ανάσα! Πόσο τους διώχνει ο εαυτός τους, που θεωρούν ανάπαυση όλη αυτήν την ταλαιπωρία! (Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)

Εάν δεν βάλει προηγουμένως ο άνθρωπος τις αμαρτίες του, μπροστά στα μάτια του, δεν είναι δυνατόν να ηρεμήσει, σε κανέναν τόπο. (Άγιος Εφραίμ ο Σύρος)

Η αιτία της καρδιακής ταραχής είναι η απιστία. Η αιτία της καρδιακής ηρεμίας είναι η πίστη. (Όσιοι Βαρσανούφιος και Ιωάννης)

Η αιτία κάθε ταραχής είναι, το ότι δεν έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε τις αμαρτίες μας και να κλαίμε γι’ αυτές. Γι’ αυτό νοιώθουμε όλη αυτή την κατάθλιψη. Γι’ αυτό δεν βρίσκουμε ποτέ ανάπαυση… (Αββάς Δωρόθεος)

Υπάρχει άραγε μεγαλύτερη επιτυχία από την ηρεμία που απορρέει από την καθαρότητα και την ησυχία της καρδιάς σου; Από το να μην έχεις ούτε λογισμό, ούτε κάτι άλλο που να σε ταράσσει ή να σε θορυβεί, παρά μόνο να έχεις την παρακολούθηση και την καραδοκία του Θεού; Άσκησε λοιπόν την νήψη και αυτή θα σε οδηγήσει στην καρδιακή ησυχία. Εάν πω, αποφασίζω να έχω ησυχία, δεν θα πετύχω τίποτε. Αντίθετα θα βάλω σε πειρασμό τον εαυτόν μου, θα ταραχθώ, θα έχω λογισμούς, θα αναρωτιέμαι, πως να αποκτήσω την ησυχία… (Γέροντας Αιμιλιανός ο Σιμωνοπετρίτης)

Δεν σκέφτονται οι άνθρωποι την άλλη ζωή, μόνο ζητάνε όλο και περισσότερα υλικά αγαθά. Γι’ αυτό και δεν βρίσκουν ηρεμία και τρέχουν συνέχεια. (Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)

Είναι επιζήμιο για όσους ζουν σε απομόνωση και ηρεμία, να ατενίζουν πρόσωπα άλλων ανθρώπων και να συζητούν μαζί τους. Είναι σαν το χαλάζι που πέφτει πάνω στους τρυφερούς καρπούς των δέντρων και τους αναγκάζει να μαραίνονται ή να πέφτουν. Κατά τον ίδιο τρόπο και οι συναντήσεις με τους ανθρώπους, οσοδήποτε σύντομα και αν είναι και όποια και αν είναι η αιτία τους, εμποδίζουν την αποκομιδή των καρπών της αρετής που άνθισε σε συνθήκες σιωπής και ηρεμίας. Ακριβώς όπως ο πάγος καίει τα τρυφερά βλαστάρια των λουλουδιών που ξεπετάχτηκαν από τη γη στην πρώιμη άνοιξη, έτσι και τα συναπαντήματα με τους ανθρώπους, καίνε τον καρπό του νου, που ξεκίνησε να βλασταίνει αρετή. (Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσας)

Κανένας δεν μπορεί να προστατέψει την εσωτερική του ηρεμία, από την στιγμή που κάτι τον ενοχλεί στην συνείδησή του και από την στιγμή που διορθώνει με τις σκέψεις στο μυαλό του, κάποιον άνθρωπο! Πρώτος λοιπόν και πιο σημαντικό από όλα είναι να ησυχάσουμε την συνείδησή μας, για να έχουμε εσωτερική ηρεμία και γαλήνη. Δεύτερο επίσης σημαντικό είναι, πως πρέπει σε όλους, αλλά και σε κάθε άνθρωπο χωριστά, να συγχωρέσουμε τα πάντα με όλη μας την καρδιά. Χωρίς συγχώρεση, δεν υπάρχει εσωτερική γαλήνη και ηρεμία… (Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσας)

«Κύριε βοήθησέ με να διατηρήσω την εσωτερική μου ειρήνη, δίδαξε με να είμαι ήρεμος, ειρηνικός και αγαθός». Για να μπορέσουμε να το κάνουμε αυτό, πρέπει οι λογισμοί μας να είναι διαρκώς με τον Κύριο. (Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσας)

Ο Κύριος είναι πράος και ήρεμος. Η φωνή Του δεν είναι θορυβώδης, αλλά ήσυχη και ταπεινή και εμείς επειδή είμαστε ταραγμένοι, δεν μπορούμε να την ακούσουμε. Την μία στιγμή έχουμε τη μία σκέψη και την άλλη στιγμή έχουμε άλλη σκέψη… Γι’ αυτό σπάνια μπορούμε να ακούσουμε την ήσυχη, σιγανή, Θεϊκή φωνή. (Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσας)