Η κρίση μας δεν μπορεί να είναι ακριβής

Οι περισσότεροι από τους ανθρώπους κρίνουν τα των άλλων από τα δικά τους. Η κρίση μας δεν μπορεί να είναι ακριβής.

Η κρίση μας δεν μπορεί να είναι ακριβής

Δεν απαγορεύει ο Κύριος το να κρίνει κανείς, αλλά προτρέπει να βγάζει πρώτα το δοκάρι από το δικό του μάτι και ύστερα να διορθώνει τα λάθη των άλλων. Ώστε αν ενεργείς για το καλό, τότε να φροντίσεις πρώτα τον εαυτόν σου, αφού το δικό σου αμάρτημα είναι και μεγαλύτερο και εμφανέστερο. Αν όμως αδιαφορείς για τον εαυτόν σου (πνευματικά), είναι ολοφάνερο, ότι τον αδερφό σου τον κρίνεις όχι από αγάπη, αλλά επειδή τον μισείς και θέλεις να τον διαπομπεύσεις.

Ο γνήσιος Χριστιανός κρίνει δίκαια και με φόβο Θεού στην ψυχή του. Δεν κατακρίνει τους άλλους για τα αμαρτήματά τους. Δεν τους εξευτελίζει και δεν τους αποστρέφεται. Κρίνει για να διορθώνει με αγάπη.

Μην κρίνεις τον άνθρωπο από τα εξωτερικά, αλλά από τα εσωτερικά. Αν δεις ένα δέντρο, παρατηρείς τα φύλλα ή τον καρπό; Έτσι λοιπόν και στην περίπτωση του ανθρώπου, όταν δεις άνθρωπο, μην τον κρίνεις απ’ έξω, αλλά από μέσα. Τον καρπό εξέταζε και όχι τα φύλλα. Μήπως ενώ είναι αγριελιά, να θεωρηθεί ότι είναι ελιά. Μήπως, ενώ είναι λύκος, να θεωρείται άνθρωπος. Μη λοιπόν σχηματίζεις γνώμη για τον άνθρωπο από την όψη, αλλά από την προαίρεση και τη ζωή του.

Οι περισσότεροι από τους ανθρώπους κρίνουν τα των άλλων από τα δικά τους. Για παράδειγμα, εκείνος που μεθάει συνέχεια, δεν μπορεί εύκολα να πιστέψει εύκολα ότι υπάρχει κάποιος άνθρωπος, που ζει με εγκράτεια. Εκείνος που προσέχει πόρνες, θεωρεί ακόλαστους ακόμα και εκείνους που ζουν με σεμνότητα! Εκείνος πάλι που αρπάζει τα υπάρχοντα των άλλων, δεν μπορεί εύκολα να πιστέψει, ότι υπάρχουν άνθρωποι που χαρίζουν και τα δικά τους.

Γι’ αυτό οι πολλοί φωνάζουν και κρίνουν με τόση ευκολία, επειδή δεν εξετάζουν τα δικά τους αμαρτήματα προτού να εξετάσουν τα αμαρτήματα των άλλων, αλλά όλοι παραβλέπουμε τα δικά μας και ασχολούμαστε με τα αμαρτήματα των άλλων.

Όταν υπάρχει σύγκριση, τότε γίνεται πιο φανερή η κρίση. Όταν η κρίση γίνεται χωρίς πάθος, είναι αμερόληπτη και καθαρή.

Η κρίση μας δεν μπορεί να είναι ακριβής διότι: α) τα περισσότερα από όσα συμβαίνουν, μας διαφεύγουν της προσοχής μας και β) πολλά που γίνονται από τους άλλους, δεν μπορούμε να γνωρίζουμε την ορθότητα των προθέσεών τους.

Αν δεν κρίνουν ο κύριος τον δούλο, η κυρία την υπηρέτρια και ο φίλος τον φίλο, θα αυξηθούν τα κακά.

Αυτός που εξετάζει αυστηρά τα αμαρτήματα των άλλων, για τα δικά του αμαρτήματα, ποτέ δεν θα τύχει συγγνώμης. Γιατί ο Θεός δεν θα βγάλει την απόφασή Του μόνο από τα αμαρτήματά μας, αλλά και από την κρίση μας για τους άλλους. Γιατί λέει το Ιερό Ευαγγέλιο: «Με όποιο κριτήριο κρίνετε, θα κριθείτε και με όποιο μέτρο μετράτε, θα μετρηθείτε». (Ματθ. 7,2)

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος