Τρέμουμε την αιώνια κόλαση;

Η κόλαση δεν έγινε για εμάς, αλλά για τον διάβολο. Για εμάς ετοίμασε ο Κύριος την Βασιλεία Του. Τρέμουμε την αιώνια κόλαση;

Τρέμουμε την αιώνια κόλαση;

Επειδή τα αμαρτήματα γίνονται σε σύντομη χρονική στιγμή, μην νομίσεις γι’ αυτό, ότι και η κόλαση διαρκεί μια στιγμή… Δεν βλέπεις τους ανθρώπους, που εξαιτίας ενός εγκλήματος ή μιας κλοπής, η οποία συνέβη σε μια σύντομη στιγμή, δαπάνησαν όλη την υπόλοιπη ζωή τους στην φυλακή; Και κανείς δεν τους έσωσε, ούτε είπε, ότι επειδή το αμάρτημα συνέβη σε σύντομο χρονικό διάστημα, πρέπει και η τιμωρία να είναι ισοδύναμη και να διαρκεί ίσο χρόνο.

Η στέρηση των αιωνίων αγαθών του Παραδείσου, θα είναι αρκετή στους κολασμένους, ώστε να τους βασανίζει και να τους συνταράσσει τις ψυχές τους, περισσότερο και χειρότερα και από τα βασανιστήρια της κολάσεως.

Βάλε από το ένα μέρος τη φωτιά και τα θηρία και ο,τιδήποτε άλλο υπάρχει φοβερότερο από αυτά. Όμως ούτε σκιά δεν είναι αυτά, εάν τα συγκρίνεις με τα βασανιστήρια της αιωνίου κολάσεως.

Πες μου, αν κάποιος μας τοποθετούσε για λίγο χρόνο μέσα σ’ αναμμένο καμίνι, δεν θα κάναμε τα πάντα για να απαλλαγούμε απ’ αυτό; Πόσοι, που προσβλήθηκαν από φοβερές ασθένειες, θα προτιμούσαν να δώσουν το παν, για να απαλλαγούν απ’ αυτές; Αν λοιπόν εδώ μια ολιγοχρόνια ασθένεια τόσο πολύ μας στενοχωρεί, τί θα κάνουμε εκεί (στην κόλαση), αφού σε τίποτα δεν θα μας ωφελήσει η μετάνοια;

Λέγεται μεν πυρ της κολάσεως η φωτιά εκείνη, αλλά όμως είναι ένα πυρ σκοτεινό χωρίς φως. Και αυτό που μας ταράζει είναι, ότι το πυρ αυτό της κολάσεως δεν σβήνει. Γι’ αυτό και λέγεται άσβεστο, διότι θα κατακαίει και θα βασανίζει επ’ άπειρο τους κολασμένους, χωρίς αυτοί να φθείρονται, όπως φθείρει το επίγειο πυρ.

Η κόλαση δεν έγινε για εμάς, αλλά για τον διάβολο. Για εμάς ετοίμασε ο Κύριος την Βασιλεία Του.

Ποιο κακό μπορείς να μου πεις; Την φτώχεια, την αρρώστια, την αιχμαλωσία, την αναπηρία του σώματος; Αλλά όλα αυτά είναι γελοία σε σύγκριση με την κόλαση. Ακόμα και εκείνοι που βασανίζονται πάρα πολύ από την πείνα, ακόμα και εκείνοι που από τη μικρή τους ηλικία είναι ανάπηροι, σε σύγκριση με τα δεινά της κολάσεως, καλοπερνούν!… Αυτά να θυμόμαστε συνεχώς, για να μην πέσουμε στην κόλαση.

Γι’ αυτό μας απείλησε με κόλαση ο Θεός: αν η σκέψη γι’ αυτήν, δεν θα είχε κάποιο μεγάλο κέρδος, δεν θα μας απειλούσε με αυτήν ο Θεός. Η μνήμη της κολάσεως, μπορεί να κατορθώσει μεγάλα έργα. Αν δεν υπήρχε η απειλή του αιωνίου κολασμού, λίγοι θα ήταν εκείνοι που θα κέρδιζαν την σωτηρία. Δεν είναι βλέπεις, αρκετή για εμάς τους ράθυμους, η υπόσχεση των ουράνιων αγαθών. Ο φόβος της κολάσεως πιο πολύ μας παρακινεί στην αρετή… Γι’ αυτό πάντοτε να έχουμε ζωηρό στην μνήμη μας, τον φόβο των κολαστηρίων, ώστε να αποφύγουμε την κολαστική πραγματικότητα και να απολαύσουμε τα αιώνια αγαθά. Όποιος όμως καταφρονεί την ύπαρξη της κολάσεως, αυτός δεν θα την αποφύγει…

Αν έχεις μέσα σου το πυρ της πονηράς επιθυμίας, ενθυμήσου το πυρ της κολάσεως εκείνης και τότε αυτό το πυρ, θα σβηστεί και θα χαθεί. Αν θελήσεις να εκφέρεις δια του στόματός σου κάτι απαράδεκτο, ενθυμήσου τον τριγμό των οδόντων και ο φόβος θα σου γίνει φραγμός. Αν θελήσεις να αρπάξεις, άκουσε τον δικαστή που λέει: «Δέσατέ του τα πόδια και τα χέρια, πάρτε τον και ρίξτε τον στο πυκνότατο σκότος» και τότε θα εκδιώξεις αυτήν την επιθυμία σου. Αν είσαι σκληρός και ανελεήμων, ενθυμήσου τις 5 παρθένες, εκείνες οι οποίες, επειδή έσβησαν οι λυχνίες του, εξαιτίας του ότι δεν είχαν έλαιο, απομακρύνθηκαν του νυμφώνος και θα γίνεις φιλάνθρωπος.

Όλοι φοβόμαστε την επίγεια δυστυχία, κανένας δεν τρέμει την αιώνια κόλαση.

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος