Ο φτωχός δίνει πιο εύκολα ελεημοσύνη

Ευκολότερα ελεείς όταν είσαι φτωχός. Γιατί ο πλούσιος, μεθυσμένος από την περιουσία του και έχοντας ακόρεστη φιλοχρηματία, θέλει να αυξήσει τα υπάρχοντά του. Ο φτωχός όμως, απαλλαγμένος από την αρρώστια αυτή, δίνει πιο εύκολα ελεημοσύνη.

Ο φτωχός δίνει πιο εύκολα ελεημοσύνη

Αν δεις κάποιον να υποφέρει, να μην περιεργάζεσαι να μάθεις το ποιος είναι. Δικαιούται τη βοήθειά σου, αφού υποφέρει. Αν ένα γαϊδούρι που κινδυνεύει, το σηκώνεις χωρίς να εξετάζεις τίνος είναι, πολύ περισσότερο έναν άνθρωπο, μην ερευνάς το που ανήκει. Στον Θεό ανήκει… Και αν ακόμα είναι άπιστος, έχει ανάγκη βοηθείας.

Αν έρθει ο θάνατος – που αργά ή γρήγορα θα έρθει, γιατί είναι το μόνο βέβαιο πράγμα – γιατί δεν βάζεις από τώρα τα χρήματά σου με την ελεημοσύνη στο Ουράνιο ταμείο, για να συνηγορήσουν για σένα την ημέρα της Κρίσεως οι φτωχοί; Τότε δεν θα έχεις άλλους συνηγόρους ενώπιον του Χριστού, παρά μόνο αυτούς. Αυτοί δείχνοντας τι τους έδωσες, θα κάνουν ώστε να απαλλαγείς από την αιώνια ποινή.

Αν η ελεημοσύνη κατέβασε τον Θεό από τον Ουρανό και Τον «έπεισε» να γίνει άνθρωπος, Ιησούς Χριστός, πολύ περισσότερο θα μπορέσει να ανεβάσει τον άνθρωπο στον Ουρανό.

Όχι μόνο το να αρπάζεις τα ξένα, αλλά και το να μην δίνεις τα δικά σου, σε όσους έχουν ανάγκη, είναι αρπαγή, πλεονεξία και στέρηση.

Ας μην προβάλλουμε προφάσεις στην προσπάθειά μας να αποφύγουμε την ελεημοσύνη, λέγοντας ότι η Εκκλησία έχει μεγάλη περιουσία. Έλα να δεις το μέγεθος αυτής της περιουσίας, αλλά και να σκεφτείς τα πλήθη των φτωχών, που είναι γραμμένοι στους καταλόγους της Εκκλησίας, τα πλήθη των αρρώστων, τις περιπτώσεις των μυρίων βοηθημάτων. Μπορείς να εξετάσεις και να ερευνήσεις. Κανείς δεν σε εμποδίζει. Αλλά και εμείς (οι κληρικοί), είμαστε έτοιμοι να λογοδοτήσουμε και να παρουσιάσουμε τις δαπάνες, που δεν είναι μικρότερες από τα έσοδα. Μάλιστα σε μερικές περιπτώσεις είναι και μεγαλύτερες.

Γι’ αυτό θαυμάζουμε και τον Αβραάμ, όχι μόνον γιατί θυσίασε μοσχάρι ούτε γιατί ζύμωσε αλεύρι, αλλά γιατί με πολλή ευχαρίστηση και ταπεινοφροσύνη υποδεχόταν τους ξένους, τρέχοντας κοντά του, εξυπηρετώντας τους, αποκαλώντας τους κυρίους, νομίζοντας πως βρήκε θησαυρό απείρων αγαθών, αν κάποτε έβλεπε να πλησιάζει ξένος. Έτσι λοιπόν γίνεται διπλή η ελεημοσύνη, όταν και δίνουμε και δίνοντας τα προσφέρουμε με προθυμία. Γιατί λέγει «Ιλαρόν γαρ δότην αγαπά ο Θεός». Γιατί και αν ακόμη άπειρα τάλαντα προσφέρεις με αλαζονείς και εγωϊσμό και ματαιοδοξία, έχασες τα πάντα, όπως ακριβώς εκείνος ο Φαρισαίος που πρόσφερε το ένα δέκατο από τα υπάρχοντά του, επειδή υπερηφανευόταν και φούσκωνε από υπερηφάνεια γι’ αυτό, αφού τα έχασε όλα, έτσι κατέβηκε από το ναό.

Δεν μας ελεεί ο Θεός, επειδή δεν ελεούμε και εμείς τους συνανθρώπους μας.

Είναι αδύνατον να περάσουμε την πόρτα της Ουράνιας Βασιλείας, χωρίς την ελεημοσύνη, ακόμη και αν κατορθώσουμε αμέτρητες αρετές. Διότι λέει το Ιερό Ευαγγέλιο: «Πορεύεσθε απ’ εμού οι κατηραμένοι εις το πυρ το αιώνιον, το ητοιμασμένον τω διαβόλω και τοις αγγέλοις αυτού» (Ματθ. 25,41). Για ποιά αιτία και γιατί να απέλθουμε, στο αιώνιο πυρ της κολάσεως; «Επείνασα γαρ και ουκ εδώκατέ μου φαγείν. Εδίψασα και ουκ εποτίσατέ με» (Ματθ. 25,42). Είδες, πώς ενώ για καμμία άλλη παράβαση δεν κατηγορήθηκαν, οδηγήθηκαν στην απώλεια, μόνο και μόνο γιατί δεν εξετέλεσαν ελεημοσύνες;

Ευκολότερα ελεείς όταν είσαι φτωχός. Γιατί ο πλούσιος, μεθυσμένος από την περιουσία του και έχοντας ακόρεστη φιλοχρηματία, θέλει να αυξήσει τα υπάρχοντά του. Ο φτωχός όμως, απαλλαγμένος από την αρρώστια αυτή, δίνει πιο εύκολα ελεημοσύνη.

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος