Ο Θεός επιθυμεί την δική μας σωτηρία

Γενηθήτω εν εμοί το θέλημά Σου, για να χαθεί το θέλημα του διαβόλου. Ο Θεός επιθυμεί πάρα πολύ την δική μας σωτηρία.

Ο Θεός επιθυμεί την δική μας σωτηρία

Το κατά ευδοκία θέλημα του Θεού, είναι το πρώτο θέλημα το σφοδρό θέλημα, την σφοδρή επιθυμία του Κυρίου, όπως συμβαίνει και σε εμάς. Είναι αυτό που ονομάζουμε εμείς «πείσμα», κάτι ανάλογο με το δικό μας πείσμα. Δηλαδή, ο Θεός επιθυμεί πάρα πολύ την δική μας σωτηρία.

Μεριμνώντας ο Θεός για τη δική μας αδυναμία, ούτε μας αφήνει να ζούμε συνεχώς με τις θλίψεις, για να μην αποδεικνύεται η ασθένεια της φύσης μας, αλλά μας βοηθά αμέσως, ενισχύοντας την προθυμία μας και ενθαρρύνοντας τη σκέψη μας, ούτε μας αφήνει να ζούμε διαρκώς με ανέσεις, για να μην παρασυρθούμε προς την κακία, με το να γινόμαστε ραθυμότεροι. Γιατί η ανθρώπινη φύση, όταν ζει με πολλές ανέσεις, λησμονεί την ευγενική της καταγωγή και δεν παραμένει στα πλαίσια που της αρμόζουν. Γι’ αυτό ο Kύριος, σαν φιλόστοργος πατέρας, άλλοτε μεν μας χαρίζει άνεση, άλλοτε μας σωφρονίζει, ώστε με τον τρόπο αυτό να ρυθμίσει την υγεία της ψυχής μας.

Γενηθήτω εν εμοί το θέλημά Σου, για να χαθεί το θέλημα του διαβόλου. Γιατί, όπως στα σκοτεινά σπήλαια, όταν εισαχθεί φως, εξαφανίζεται το σκοτάδι, έτσι και όταν εντός μου γίνει το θέλημά Σου, κάθε πονηρή και άτοπη διάθεση εξαλείφεται, αφού θέλημά Σου, είναι η σωτηρία των ανθρώπων.

Όταν πραγματοποιήσει κάτι ο Θεός, να μη θελήσεις να κρίνεις με το ανθρώπινο μυαλό τα όσα γίνονται απ’ Αυτόν, γιατί αυτά υπερβαίνουν την διανοητική μας ικανότητα και ουδέποτε θα μπορέσει ανθρώπινο μυαλό να πλησιάσει και να καταλάβει την ουσία των έργων Του.

Όταν επαναστάτησαν εναντίον του Ααρών μερικοί μιαροί και πανάθλιοι, επιχειρώντας να του αφαιρέσουν το αξίωμα της ιερωσύνης, ο πραότατος Μωϋσής, θέλοντας να τους πείσει, ότι δεν ανέβηκε στο αξίωμα επειδή ήταν αδερφός του, συγγενής και φίλος του, αλλά υπακούοντας σε απόφαση του Θεού, που του εμπιστεύτηκε την ιερωσύνη, διέταξε κάθε φυλή και του Ααρών, να φέρουν από ένα ραβδί. Και πρόσταξε να περιμένουν την ψήφο του Θεού, που θα φανερωνόταν με τα ραβδιά αυτά.

Την επόμενη μέρα, όλα τα ραβδιά παρέμειναν ξερά όπως ήταν και μόνο ένα, η ράβδος του Ααρών βλάστησε, έβγαλε φύλλα και καρποφόρησε (Αριθμοί κεφ. 17). Έτσι πληροφορήθηκαν οι Εβραίοι, ότι ο Κύριος χειροτόνησε τον Ααρών. Και με άλλο τρόπο ο Μωϋσής φανέρωσε την ψήφο του Θεού, επικυρώνοντας την ιερωσύνη του Ααρών. Επειδή πάλι μερικοί Ισραηλίτες ξεσηκώθηκαν και επιθυμούσαν να πάρουν το αξίωμα της ιερωσύνης, παράγγειλε να φέρουν θυμιατήριο με θυμίαμα και να περιμένουν την ψήφο του Θεού. Αλλά ενώ θύμιαζαν, άνοιξε η γη στα δύο και κατάπιε όλους τους στασιαστές και φωτιά από τον ουρανό κατέκαψε, όσους κρατούσαν τα θυμιατήρια! Και για να λησμονηθεί το γεγονός αυτό, με τον χρόνο, διέταξε ο Μωϋσής να κρεμάσουν τα θυμιατήρια γύρω από το θυσιαστήριο, ώστε μαζί με την ράβδο, να θυμίζουν στους μεταγενέστερους, να σέβονται την ψήφο (το θέλημα) του Θεού, για να μην τιμωρηθούν.

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος