Η Μεγάλη Σαρακοστή, ως ανανέωση του Βαπτίσματός μας

Η Μεγάλη Σαρακοστή, ως ανανέωση του Βαπτίσματός μας. Η Μεγάλη Σαρακοστή είναι ένα ταξίδι πνευματικό, με αναμενόμενο τέρμα, το Πάσχα. Το Πάσχα είναι το τέρμα του πνευματικού μας προσκυνήματος. Καθώς κάνουμε τα πρώτα βήματα στη «χαρμολύπη» της Μεγάλης Σαρακοστής βλέπουμε μακριά, πολύ μακριά τον προορισμό μας…

Η Μεγάλη Σαρακοστή, ως ανανέωση του Βαπτίσματός μας

Στὴν Ἀρχαία Ἐκκλησία, ὁ βασικὸς σκοπὸς τῆς Σαρακοστῆς ἦταν νὰ προετοιμαστοῦν οἱ «Κατηχούμενοι» δηλαδή οἱ ὑποψήφιοι νέοι Χριστιανοὶ γιὰ τὸ Βάπτισμα, ποὺ ἐκεῖνο τὸν καιρὸ γίνονταν στὴ διάρκεια τῆς Ἀναστάσιμης Θείας λειτουργίας.

Οἱ Κατηχούμενοι ποὺ ἐβαπτίζοντο, φοροῦσαν λευκοὺς χιτῶνες κατὰ τὸ Βάπτισμα καὶ ἐπέστρεφαν στὰ σπίτια τους μὲ ἀναμμένες λαμπάδες. Αὐτὸ τὸ θέαμα ἦταν μία ἠχηρὴ μαρτυρία Χριστοῦ, μέσα στὸν εἰδωλολατρικὸ κόσμο.

Ἀλλὰ καὶ τώρα, ποὺ ἡ Ἐκκλησία δὲν βαπτίζει πιὰ τοὺς Χριστιανοὺς σὲ μεγάλη ἡλικία καὶ ὁ θεσμὸς τῆς Κατηχήσεως ἔχει ἀτονήσει ἕως καὶ ἐκλείψει, τὸ βασικὸ νόημα τῆς Σαρακοστῆς παραμένει τὸ ἴδιο.

Τὸ πέρασμα ἀπὸ τὴν «παλαιὰ» στὴν «καινὴ» ζωή, στὴ νέα ζωὴ τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.

Γιατί ἂν καὶ εἴμαστε Βαπτισμένοι, ἐκεῖνο ποὺ χάνουμε καὶ συνεχῶς προδίνουμε μέσα στὸν κόσμο, εἶναι ἀκριβῶς αὐτὸ ποὺ λάβαμε στὸ Βάπτισμα: Τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ, τὴν υἱοθεσία τοῦ Θεοῦ. Τὸ προνόμιο νὰ εἴμαστε κατὰ χάρη «τέκνα Θεοῦ» καὶ νὰ θέλουμε νὰ ζοῦμε συνεχῶς κοντά Του.

Ἔτσι τὸ Πάσχα πρέπει νὰ εἶναι γιὰ μᾶς ἡ ἐπιστροφή, ποὺ κάθε χρόνο κάνουμε στὴν ἀρχική μας ὑπόσχεση, στὴν ἀνανέωση τοῦ Βαπτίσματός μας.

Ἑπομένως ἡ Σαρακοστὴ εἶναι ἡ προετοιμασία μας γι᾿ αὐτὴ τὴν ἐπιστροφή.

Ἡ ἀργὴ ἀλλὰ ἐπίμονη προσπάθειά μας νὰ πραγματοποιήσουμε τελικὰ τὴ δική μας «διάβαση», τὸ δικό μας «Πάσχα», τὸ δικό μας πέρασμα στὴ νέα «ἐν Χριστῷ» ζωή.

Ταξίδι, προσκύνημα καὶ χαρμολύπη

Η Μεγάλη Σαρακοστή εἶναι ἕνα ταξίδι πνευματικό, μὲ ἀναμενόμενο τέρμα, τὸ Πάσχα. Τὸ Πάσχα εἶναι τὸ τέρμα τοῦ πνευματικοῦ μας προσκυνήματος.

Καθὼς κάνουμε τὰ πρῶτα βήματα στὴ «χαρμολύπη» τῆς Μεγάλης Σαρακοστής βλέπουμε μακριά, πολὺ μακριὰ τὸν προορισμό μας. Εἶναι τὸ ὅραμα, ἡ πρόγευση τοῦ Πάσχα, ποὺ κάνει τὸν κόπο τῆς νηστείας καὶ τὴ λύπη τῆς Μεγάλης Σαρακοστῆς χαρά, φῶς, καὶ τὴ δική μας προσπάθεια μία «πνευματικὴ ἄνοιξη».

Ἡ δυσκολία τοῦ «στενοῦ καὶ ἀνηφορικοῦ» δρόμου μεγάλη, ἡ νηστεία (σωματικὴ καὶ πνευματικὴ) ἀρκετὰ κουραστική. Ἡ νύχτα φαίνεται σκοτεινὴ καὶ μεγάλη, ἀλλὰ σὲ ὅλο τὸ μῆκος τοῦ δρόμου, μία μυστικὴ καὶ ἀκτινοβόλα αὐγὴ φαίνεται νὰ λάμπει στὸν ὁρίζοντα. Εἶναι τὸ Ἀναστάσιμο Φῶς. Ἡ χαρὰ τῆς Λαμπρῆς ἡμέρας τοῦ Πάσχα, ἡ εἴσοδός μας στὴ δόξα τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.

«Μὴν καταισχύνης ἡμᾶς ἀπὸ τῆς προσδοκίας ἡμῶν, Φιλάνθρωπε!». Αμήν…