Η ενοχή για τον πιστό

Στα μάτια του Θεού, ως αμαρτία δεν λογίζεται μόνο η πράξη και τα λόγια, αλλά κυρίως η επιθυμία και η πρόθεση. – Ενοχή για τον πιστό δεν είναι η διάπραξη της αμαρτίας, αλλά ο μη αγιασμός του.

Η ενοχή για τον πιστό

Τη στιγμή που ο άνθρωπος πέφτει σε σφάλμα και πει: «ήμαρτον», αμέσως παύει να έχει ενοχή. (Όσιος Ποιμήν)

Αυτός που εμποδίζει να κλείσει μια πληγή, είναι περισσότερο ένοχος από εκείνον που την δημιούργησε και είναι άξιος μεγαλύτερης τιμωρίας. (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος)

Μην νομίζετε, ότι κάνετε χάρη στους αδερφούς σας, αν δεν τους ελέγχεται με μεγάλη αυστηρότητα, βλέποντάς τους να διαπράττουν κάποιο ατόπημα. Αν χάσεις ένα ρούχο, δεν θεωρείς εξίσου εχθρό και τον κλέφτη και εκείνον, που γνωρίζει τον κλέφτη και δεν τον φανερώνει; (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος)

Όχι μόνο οι κλέφτες, αλλά και εκείνοι που μπορούν να αποτρέψουν την κλοπή και δεν το κάνουν, τιμωρούνται με την ίδια τιμωρία. Έτσι, όχι μόνο οι ασεβείς, αλλά και όσοι μπορούν να απομακρύνουν την ασέβεια και δεν το κάνουν ή από οκνηρία ή από αδιαφορία, τιμωρούνται το ίδιο. Διότι και εκείνος, που απέκρυψε το τάλαντο, ενώ το επέστρεψε όλο στον κύριο, τιμωρήθηκε, γιατί δεν το πολλαπλασίασε. (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος)

Οι καημένοι οι άνθρωποι που θέλουν να κάνουν το κακό και παλληκαριά να έχουν, φοβούνται διότι αισθάνονται την ενοχή τους και μόνο στην βαρβαρότητά τους στηρίζονται. Βλέπεις ένα κουταβάκι κάνει «γαβ, γαβ» και γεύγει ο λύκος, γιατί αισθάνεται ενοχή. Οικονόμησε ο Θεός και ο λύκος να φοβάται από το κουταβάκι, γιατί αυτό έχει δικαιώματα στο σπίτι του νοικοκύρη του. (Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)

Στα μάτια του Θεού, ως αμαρτία δεν λογίζεται μόνο η πράξη και τα λόγια, αλλά κυρίως η επιθυμία και η πρόθεση. Στην Μέλλουσα Κρίση θα μας ζητηθεί λόγος, όχι μόνο γι’ αυτό που πράξαμε, αλλά και γι’ αυτά που μπορούσαμε να πράξουμε και δεν κάναμε. Διότι αμαρτία δεν είναι μονάχα το αποτέλεσμα, αλλά εξίσου αμαρτία λογίζεται και η πρόθεση εκείνου, που την προκάλεσε. Τι σημασία δηλαδή έχει αν σκοτώσουμε τον αδερφό μας εμείς οι ίδιοι με το μαχαίρι ή αν τον σπρώξουμε προς τον θάνατο με δολιότητα; Είτε με όπλο, είτε με δολοπλοκία συμβεί το φονικό, το σίγουρο είναι ότι αυτός θα πεθάνει εξαιτίας μας. Αν αφήσουμε απροστάτευτο έναν τυφλό που βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού και αυτός πέσει στον γκρεμό, θα είναι άραγε λιγότερο κακό, από το να τον σπρώχναμε στον γκρεμό με τα ίδια μας τα χέρια; Γιατί θα μπορούσε ασφαλώς κάποιος να τον συγκρατήσει, αλλά δεν το έκανε. Δεν θα ήταν πραγματικά το ίδιο υπεύθυνος για τον θάνατο του τυφλού, όποιος θα μπορούσε να τον συγκρατήσει, την στιγμή που αυτός βρισκόταν στο χείλος του γκρεμού και δεν το έκανε; Μήπως θα ήμασταν εγκληματίες, μόνο αν στραγγαλίζαμε με τα ίσια μας τα χέρια τον πλησίον μας και θα ήμασταν αθώοι αν του ετοιμάζαμε το σχοινί ή αν του το περνούσαμε στο λαιμό ή τουλάχιστον αν δεν του το βγάζαμε, έστω και την τελευταία στιγμή, ενώ είχαμε ακόμα χρόνο και την δυνατότητα να το κάνουμε; (Αββάς Ιωσήφ)

Ενοχή για τον πιστό δεν είναι η διάπραξη της αμαρτίας, αλλά ο μη αγιασμός του. (Γέροντας Ιωσήφ ο Βατοπαιδινός)

Η Εκκλησία είναι ο οίκος του Κυρίου. Σκεύη τίμια είναι οι πιστοί. Όταν λοιπόν δεις κάποιον απ’ έξω, να θέλει να κλέψει κάποιο σκεύος, αν αδιαφορήσεις και δεν προσπαθήσεις, δια των υπευθύνων, να σώσεις την ψυχή που κινδυνεύει, έγινες ένοχος του χαμού της ψυχής του Βλέπεις τον κλέφτη να αρπάζει την ψυχή και εσύ δεν τον εμποδίζεις, είτε με δική σου ενέργεια, είτε με άλλου;… (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος)