Άλλα είναι τα δάκρυα της μετάνοιας και αλλά εκείνα που προέρχονται από την Θεία κατάνυξη. Τα δάκρυα της μετανοίας και τα δάκρυα στην προσευχή…
Τα δάκρυα της μετανοίας και τα δάκρυα στην προσευχή
Γεμίστε τα μάτια σας με δάκρυα και αμέσως ανοίγονται τα μάτια της διανοίας σας. (Άγιος Εφραίμ ο Σύρος)
Δώρισε Κύριε, σε εμένα τον ανάξιο δάκρυα κάθε μέρα και δύναμη, ώστε καθώς θα αναβρύζει διαρκώς η καρδιά μου πηγές δακρύων, μαζί με την γλυκύτητά τους, να φωτιστεί με την καθαρά προσευχή, για να εξαφανιστεί το μεγάλο χρέος με λίγα δάκρυα και σβηστεί εντελώς σε εκείνη τη ζωή, η αναμμένη φωτιά με λίγο κλάμα. Διότι αν κλάψω εδώ, θα γλυτώσω σε εκείνη τη ζωή, από την άσβεστη φωτιά. (Άγιος Εφραίμ ο Σύρος)
Είναι μεγάλο δώρο τα δάκρυα στην προσευχή. (Άγιος Εφραίμ ο Σύρος)
Αρχή του ενάρετου τρόπου ζωής είναι τα δάκρυα κατά την προσευχή. (Άγιος Εφραίμ ο Σύρος)
Ξέρετε ότι υπάρχουν 3 είδη δακρύων: Υπάρχουν δάκρυα για τα πράγματα που βλέπουμε, δάκρυα που είναι πάρα πολύ πικρά και ανώφελα. Υπάρχουν επίσης δάκρυα της μετανοίας, όταν η ψυχή ποθεί τα αιώνια αγαθά και αυτά είναι πάρα πολύ γλυκά και ωφέλιμα. Και επίσης υπάρχουν δάκρυα μετανοίας εκεί (στην άλλη ζωή), όπου υπάρχει το κλάμα και το τρίξιμο των δοντιών και αυτά είναι πικρά και ανώφελα. Γιατί τίποτε δεν κερδίζουν τότε, όταν πια δεν θα υπάρχει ο καιρός της μετανοίας. (Άγιος Εφραίμ ο Σύρος)
Τα άγια και καθαρά δάκρυα, εκείνα που είναι σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, ξεπλύνουν την ψυχή συνεχώς από τις αμαρτίες, την καθαρίζουν από τις ανομίες και δίνουν παρρησία προς το Θεό. (Άγιος Εφραίμ ο Σύρος)
Με τα δάκρυα (μετανοίας) λίγης ώρας, ακόμη και στην ίδια την ενδεκάτη ώρα, συγχωρούνται μύρια παραπτώματα και γιατρεύονται επίσης μύρια τραύματά μας. (Άγιος Εφραίμ ο Σύρος)
Μην υπερηφανευτείς αν χύνεις δάκρυα στην προσευχή σου. Είναι ο Χριστός που άγγιξε τα μάτια σου και θεράπευσε την τύφλωση του νου σου. (Άγιος Μάρκος ο Ασκητής)
Τα δάκρυα της μετανοίας είναι ένα ζεματιστό νερό, που καθαρίζει την καρδιά. (Άγιος Νικήτας ο Στηθάτος)
Άλλα είναι τα δάκρυα της μετάνοιας και αλλά εκείνα που προέρχονται από την Θεία κατάνυξη. Τα πρώτα είναι σαν πλημμυρισμένος ποταμός που παρασύρει όλα τα τείχη της αμαρτίας, ενώ τα αλλά είναι για την ψυχή σαν τη βροχή που πέφτει στα αγριόχορτα και σαν χιόνι στη χλόη και τρέφουν το στάχυ της γνώσεως και το κάνουν άφθονο και καρποφόρο. (Άγιος Νικήτας ο Στηθάτος)
Τα δάκρυα πέφτουν στην ψυχή σαν βροχούλα πάνω στο χορτάρι και τρέφουν τα στάχυα των αρετών. Εκείνος που σπέρνει δάκρυα κατανύξεως για την αρετή, θα τρυγήσει σαν καρπό ζωής, χαρά ανέκφραστη… (Άγιος Νικήτας ο Στηθάτος)
Τα δάκρυα στερεύουν σε εκείνον που βαδίζει με τις απολαύσεις, ενώ αναβλύζουν σε όποιον αγάπησε τη στενή οδό. (Όσιος Μάξιμος ο Ομολογητής)
Όπως η φωτιά καίει και εξαφανίζει την «καλαμιά», έτσι και το αγνό δάκρυ, εξαφανίζει κάθε εξωτερική και εσωτερική ακαθαρσία. (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος)
Η αναλγησία (σκληρότητα) της καρδιάς, φέρνει πώρωση στο νου και τα πολλά φαγητά ξηραίνουν τις πηγές των δακρύων. Η δίψα και η αγρυπνία, πιέζουν την καρδιά. Και όταν πιεστεί η καρδιά, τότε αναβλύζουν δάκρυα. (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος)
Μερικοί, ενώ δακρύζουν, δεν δείχνουν καμμία προσπάθεια, ώστε να καλλιεργήσουν, κατά την ευλογημένη εκείνη ώρα, την σκέψη, η οποία προκάλεσε το δάκρυ, αλλά άκαιρα και άστοχα την αντιπαρέρχονται. Και δεν συλλογίζονται, ότι δάκρυ χωρίς αιτία και χωρίς έννοια, δεν έχει θέση στα λογικά πλάσματα, αλλά μόνο στα άλογα. Το δάκρυ γεννάται από ορισμένες σκέψεις. Και οι σκέψεις, έχουν ως πατέρα τον λογικό νου. (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος)
Όποιος μετανοεί, θεωρεί χαμένη την ημέρα εκείνη που δεν έκλαψε, έστω και αν έπραξε στην διάρκειά της κάποια άλλα καλά. (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος)
Θανάτωσε την αμαρτία και τότε θα είναι περιττά τα δάκρυα της οδύνης στα μάτια σου. (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος)
Η προσευχή είναι η μητέρα των δακρύων. (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος)
Προσευχές στην Λίμνη
Οι «Προσευχές στην Λίμνη» του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν ως σύγχρονο βιβλίο ψαλμών, ανθοδέσμη ποιητική ασμάτων που έχουν γραφή υπό την σκιά ευσκιόφυλλου δένδρου με θέα την απέραντη λίμνη της Αχρίδος ή έχουν ανυψωθή γονυπετώς ενώπιον του Θεού, του μόνου και ζώντος και αληθώς όντος Θεού, του Οποίου προσφιλής μέριμνα είναι να συνομιλή, εγκάρδια και νυχθημερόν, πρόσωπον προς πρόσωπον, ως φίλος προς φίλον, με το πλάσμα Του, τον κατ’ εικόνα Του πλασθέντα άνθρωπον, ο οποίος καθημερινώς προσκαλείται εις το «καθ’ ομοίωσιν».
ΒΡΕΙΤΕ ΕΔΩ