Να έχεις πίστη στο Χριστό

Αν πεις, στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, με πίστη, τα πάντα πραγματοποίησες…! Να έχεις πίστη στο Χριστό.

Να έχεις πίστη στο Χριστό

Η πραγματική σοφία και η αληθινή μόρφωση, δεν είναι τίποτε άλλο, παρά η πίστη και ο σεβασμός στο Θεό.

Δεν θα έχουμε κανένα κέρδος από την ορθή μας πίστη, αν η ζωή μας είναι αμαρτωλή, όπως επίσης δεν θα έχουμε καμία ωφέλεια από την ενάρετη ζωή μας, αν η πίστη μας δεν είναι υγιής.

Δεν είναι δυνατόν εκείνος που ζει αμαρτωλή ζωή, να μην κλονίζεται και στην πίστη.

Κανένα κέρδος δεν θα έχει ο Χριστιανός εκείνος, που έχει μεν πίστη και δια του Αγίου Βαπτίσματος έλαβε την δωρεά του Αγίου Πνεύματος, αλλά γίνεται παίγνιο των διαφόρων παθών.

Ο πιστός πρέπει να είναι φωστήρας του κόσμου και να είναι ορατός από όλους και από το βάδισμα και από το βλέμμα, τη φωνή και κυρίως από τις καλές πράξεις.

Αν πεις, στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, με πίστη, τα πάντα πραγματοποίησες…!

Για να ζήσει κανείς αιώνια, πρέπει να έχει πίστη στο Χριστό, πίστη που τρέφεται και με τα καλά έργα. Όποιος δεν έχει πίστη στο Χριστό, ακόμα και αν κάνει καλά έργα, δεν είναι δυνατό να κερδίσει την Ουράνια Βασιλεία. Ο ληστής που σταυρώθηκε μαζί με τον Κύριο, κέρδισε τον παράδεισο μόνο και μόνο με την πίστη του.

Πρόσεχε την πίστη και την υπακοή των Αποστόλων. Μόλις άκουσαν να τους καλεί ο Χριστός, δεν ανέβαλλαν, δεν έβαλαν κάτι πάνω απ’ αυτό. Δεν είπαν: «Ας πάμε για λίγο στο σπίτι μας, να συζητήσουμε με τους δικούς μας…» Όλα τα άφησαν και ακολούθησαν τον Χριστό. Τέτοια υπακοή ζητάει ο Χριστός από εμάς, ώστε ούτε στιγμή να μην αναβάλλουμε, έστω και αν κάτι από τα θεωρούμενα αναγκαία, φαίνεται ως επείγον.

Ο πιστός δεν έχει ανάγκη να δει «σημείο» (θαύμα), αλλά χρειάζεται μόνο διδασκαλία και κατήχηση. Όποιος όμως ζητάει αποδείξεις ή της δυνάμεως ή της Προνοίας ή της φροντίδας του Θεού, αυτός δεν πιστεύει καθόλου, ότι ο Θεός είναι και δυνατός και φιλάνθρωπος.

Ο Απόστολος Θωμάς δεν αρνήθηκε την Ανάσταση. Δεν είπε: «Αδύνατον να έγινε αυτό που μου λέτε. Μου αναγγέλλετε ακατόρθωτα πράγματα». Απλώς ζήτησε πληροφορίες: «Αν δεν δω εγώ τα σημάδια των καρφιών…».

Ο ευγνώμων ληστής, είδε τον Χριστό σταυρωμένο ψηλά και όχι μόνο δεν σκανδαλίστηκε, αλλά πήρε μεγαλύτερη αφορμή να φιλοσοφήσει. Και αφού ξεπέρασε όλα τα ανθρώπινα και ανέβηκε ψηλά με τα φτερά της πίστεως, σκεπτόταν για τα μελλοντικά. Βλέποντας λοιπόν τον Χριστό στο Σταυρό και στα καρφιά και τον τόσο φρικτό χλευασμό από το διεφθαρμένο πλήθος, βάδιζε το σωστό δρόμο, λέγοντας το: «Μνήσθητί μου». Και αποστόμωνε τον άλλον ληστή, που βλασφημούσε, ενώ εκείνος εξομολογείτο τα αμαρτήματά του και ομολογούσε την ανάσταση. Και όλα αυτά, χωρίς να έχει δει νεκρούς να ανασταίνονται, λεπρούς να καθαρίζονται, χωλούς να θεραπεύονται, την θάλασσα να τιθασεύεται, τα δαιμόνια να διώκονται, τα ψωμιά να πληθαίνουν και όλα τα άλλα θαυμαστά που είδαν οι Ιουδαίοι. Και παρότι τα είδαν, όμως Τον Σταύρωσαν.

Να δείξω και την ευγνωμοσύνη του ληστή; Όταν ο Πέτρος, ο κορυφαίος των μαθητών, αρνιόταν το Χριστό, χωρίς να είναι σε σταυρό, τότε ο ληστής αν και βρισκόταν στο σταυρό, Τον πίστεψε. Και δεν το είπα αυτό, για να κατηγορήσω τον Πέτρο (μακριά μια τέτοια σκέψη), αλλά για να δείξω την μεγαλοψυχία του ληστή και την υπερβολική του πίστη. Ο Πέτρος δεν άντεξε την απειλή ενός μικρού κοριτσιού, ενώ ο ληστής έβλεπε ολόκληρο πλήθος να μανιάζει και να βρίζει τον Εσταυρωμένο και όμως δεν έδωσε σημασία στις βρισιές, αλλά αφού με τα μάτια της πίστεως παρέβλεψε όλα αυτά, αναγνώρισε τον Ιησού, τον Κύριο των Ουρανών, προσφέροντας εκείνα τα λόγια: «Θυμήσου με στην Βασιλεία Σου!»…

Ανέβαλλε ο Χριστός προς στιγμήν το θαύμα στην Χαναναία μητέρα. Διότι αυτά τα καταπληκτικά που είπε η Χαναναία, τα ήξερε ο Χριστός και γι’ αυτό ήθελε να εισακουστούν. Αρνιόταν για λίγο την δωρεά, για να δείξει τη μεγάλη της πίστη. Αν στην πραγματικότητα, δεν επρόκειτο να της δώσει ό,τι ζητούσε, τότε ούτε αργότερα θα της το έδινε (όπως τελικά της έδωσε αυτό που ζητούσε). Δεν ήθελε ο Χριστός να μείνει κρυμμένη, η τόσο μεγάλη αρετή εκείνης της γυναίκας. Άρα όσα έλεγε, δεν τα έλεγε για να την προσβάλλει, αλλά τα έλεγε για να προκαλέσει και να αποκαλυφτεί ο θησαυρός, που κρυβόταν μέσα της. Και εσύ παρακαλώ, μαζί με την πίστη της, να θαυμάσεις και την ταπεινοφροσύνη της.

Ο (Άγιος) Λουκιανός σε κάθε ερώτηση (των ειδωλολατρών) αποκρινόταν, αυτό μόνο: «Είμαι Χριστιανός!». Ποια είναι η πατρίδα σου; «Είμαι Χριστιανός!». Ποιο είναι το επάγγελμά σου; «Είμαι Χριστιανός!». Ποιοι είναι οι πρόγονοί σου; Εκείνος σε όλες τις ερωτήσεις, απαντούσε: «Είμαι Χριστιανός!». Και με την λέξη αυτή την απλή, χτυπούσε κατακέφαλα τον διάβολο, προξενώντας του αλλεπάλληλα τραύματα. Σε τέτοιου είδους αγώνες δεν χρειάζεται ρητορεία, αλλά πίστη. Δεν χρειάζεται δεινότητα λόγου, αλλά ψυχή που να αγαπάει τον Θεό. Με τέτοια απόκριση ο Λουκιανός τελείωσε την ζωή του και αναχώρησε μεταφέροντας σώα την παρακαταθήκη του Χριστού.

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος