Να προσέχουμε την μνησικακία

Πρέπει να προσέχουμε την μνησικακία. Απ’ αυτήν γεννιούνται πολλά κακά, όπως ο φθόνος, η λύπη και η καταλαλιά. Η ζημιά που κάνουν, αν και φαίνεται μικρή, όπως τα λεπτά βέλη του εχθρού, είναι θανατηφόρα.

Να προσέχουμε την μνησικακία

Ο γνήσιος Χριστιανός δεν διατηρεί μνησικακία στην ψυχή του, διότι ο δρόμος των μνησίκακων, οδηγεί στον ψυχικό θάνατο. (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος)

Η μνησικακία προέρχεται από (προ)σχεδιασμένη πονηριά. (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος)

Όπως δεν μπορεί να μετάσχει της Θείας Κοινωνίας ο πορνεύων και ο βλάσφημος, έτσι δεν μπορεί και όποιος κρατάει κακία σε άλλον. Πολύ περισσότερος αυτός! Διότι όποιος πόρνευσε και μοίχευσε, μαζί με την ικανοποίηση της επιθυμίας, τελείωσε και την πράξη της αμαρτίας. Και αν θελήσει να ανανήψει και να σηκωθεί από την πτώση και μετανοήσει, έχει κάποια παρηγοριά. Όποιος όμως μνησικακεί κατ’ εξακολούθηση, δουλεύει κάθε μέρα την αμαρτία. Και ποτέ δεν τελειώνει… (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος)

Μνησικακία είναι το να θυμάσαι το κακό και να σκέφτεσαι να εκδικηθείς. Η μνησικακία είναι κακία και πάθος δεινόν, διότι διαφθείρει την ψυχή, σκοτίζει και ταράζει τον νου και την καρδιά. (Άγιος Νεκτάριος)

Χαρακτηριστικό της μνησίκακης ψυχής είναι η εμπάθεια, η χαιρεκακία, η οργή, ο θυμός, η αδιαλλαξία και το μίσος. (Άγιος Νεκτάριος)

Αν θυμάσαι το κακό και λυπάσαι, όταν αυτός που σου το έκανε πάει καλά, ή χαίρεσαι, όταν δεν πάει καλά, αυτό είναι μνησικακία. (Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)

Το πάθος της μνησικακίας να είναι τελείως μακριά από την ψυχή σου, φιλόχριστε. Μη δώσεις καθόλου τόπο στην έχθρα. Σαν φωτιά κρυμμένη στην καλαμιά του λιναριού, έτσι είναι η μνησικακία που φωλιάζει στην καρδιά. Μάλλον να προσεύχεσαι θερμά για χάρη εκείνου που σε λύπησε και να τον ευεργετείς σε ό,τι μπορείς, για να σώσεις την ψυχή σου από τον θάνατο και για να μην είσαι χωρίς παρρησία στην προσευχή σου. (Άγιος Θεόδωρος Εδέσσης)

Μνησικακία σημαίνει κατάληξη του θυμού, φύλακας των αμαρτημάτων, μίσος της δικαιοσύνης, απώλεια των αρετών, δηλητήριο της ψυχής, σαράκι του νου, εντροπή της προσευχής, εκκοπή της δεήσεως, αποξένωση της αγάπης, καρφί μπηγμένο στην ψυχή, αίσθηση δυσάρεστη που αγαπάται μέσα στην γλυκύτητα της πικρίας της, συνεχής αμαρτία, ανύστακτη παρανομία, διαρκής κακία… (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος)

Ο μνησίκακος προς τον πλησίον του, ουδέποτε προσευχήθηκε καθαρά στον Θεό. (Άγιος Μάρκος ο Ασκητής)

Εκείνος που κρύβει την μνησικακία μέσα στην καρδιά του, μοιάζει με εκείνον που τρέφει ένα φίδι στον κόρφο του. (Άγιος Εφραίμ ο Σύρος)

Όπως δεν μπορείς να βρεις αρώματα στο βόρβορο, έτσι και στην καρδιά του μνησικάκου, δεν μπορείς να βρεις ευωδία αγάπης. (Όσιος Θαλάσσιος)

Όσοι σωριάζουν λύπες και μνησικακίες μέσα τους, μοιάζουν μ’ αυτούς, που βγάζουν νερό από το πηγάδι και το αδειάζουν σε τρύπιο πιθάρι. (Άγιος Νείλος ο Ασκητής)

Πρέπει να προσέχουμε την μνησικακία. Απ’ αυτήν γεννιούνται πολλά κακά, όπως ο φθόνος, η λύπη και η καταλαλιά. Η ζημιά που κάνουν, αν και φαίνεται μικρή, όπως τα λεπτά βέλη του εχθρού, είναι θανατηφόρα. Πολλές φορές τα τραύματα, που προξενεί ένα δίκοπο μαχαίρι, ή ένα μεγάλο ξίφος, όπως είναι η πορνεία, η πλεονεξία και ο φθόνος, μπορούν να θεραπευτούν με το σωτήριο φάρμακο της μετανοίας. Η υπερηφάνεια όμως, η μνησικακία και η κατάκριση, επειδή θεωρούνται μικρά βέλη, ξεφεύγουν από την προσοχή και πληγώνουν την ψυχή θανατηφόρα, στα πιο σπουδαία μέρη. (Οσία Συγκλητική)