Ας γυμναζόμαστε όλοι μας για τον καιρό του μαρτυρίου

Ας γυμναζόμαστε όλοι μας για τον καιρό του μαρτυρίου. …«Οι άγιοι και οι μάρτυρες για τη θυσία τους ζητάνε ως αντάλλαγμα μιμητές ανάμεσα μας. Όχι για να χύσουμε άσκοπα το αίμα μας, τα πράγματα έχουν αλλάξει από εκείνη την εποχή. Ζητούν από τον καθένα μας να υποστηρίζει την αλήθεια, να ζει την αλήθεια, να διακηρύττει την αλήθεια προς όλες τις κατευθύνσεις. Κάθε πιστός να γίνει μάρτυρας με το παράδειγμα του, κυρίως όμως με τα έργα του…». Ο καιρός του μαρτυρίου για τον καθένα είναι διαφορετικός όπως και το μαρτύριο. Ας ελπίσουμε να είμαστε έτοιμοι όλοι μας για τον καιρό του μαρτυρίου…

Ας γυμναζόμαστε όλοι μας για τον καιρό του μαρτυρίου

Περιφρόνησαν εκείνοι τη ζωή τους, περιφρόνησε συ τις αμαρτωλές απολαύσεις. Έριξαν εκείνοι τα σώματα τους στη φωτιά, ρίξε εσύ χρήματα στα χέρια των φτωχών. Πάτησαν εκείνοι πάνω σε αναμμένα κάρβουνα, σβήσε εσύ της κακής επιθυμίας τη φλόγα…

Όπως οι Μάρτυρες και συ μην κοιτάς τα παρόντα δυσάρεστα, αλλά τα μέλλοντα ευχάριστα. Όχι τα δεινά πού σε πιέζουν, αλλά τα αγαθά πού ελπίζουμε να απολαύσουμε. Όχι τα παθήματα, αλλά τα βραβεία. Όχι τους κόπους, αλλά τα στεφάνια. Όχι τους ιδρώτες, αλλά τις αμοιβές. Όχι τους πόνους, αλλά τις ανταποδόσεις. Όχι τη φωτιά πού καίει, αλλά τη μέλλουσα βασιλεία. Όχι τους γύρω δήμιους, αλλά το στεφανοθέτη Χριστό.

Ιερού Χρυσοστόμου «Εγκώμιον εις τους Αγίους Πάντας»

«Το κορμί σας ας το καύσουν, ας το τηγανίσουν τα πράγματα σας ας σας τα πάρουν μη σας μέλλει δώσατε τα δεν είναι ιδικά σας. Ψυχή και Χριστός σας χρειάζονται. Αυτά τα δύο όλος ο κόσμος να πέσει δεν ημπορεί να σας τα πάρει, εκτός και τα δώσετε με το θέλημα σας»

Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός

Μη νομίζεις ότι μάρτυρες είναι εκείνοι μόνο πού τους έκοψαν το κεφάλι μία φορά, επειδή δεν αρνήθηκαν το Χριστό. Είναι και άλλοι, πού δεν αρνούνται την αρετή, την υπομονή.

Οι πρώτοι μία φοράν εμαρτύρησαν, ενώ οι δεύτεροι κάθε λίγο μαρτυρούν.

«Ελογίσθημεν ως πρόβατα σφαγής. Ένεκα σου θανατούμεθα όλην την ημέραν» (Ρωμ. η’ 36), λέει η Θεία Γραφή.

Είναι οι αναίμακτοι μάρτυρες, τη προαιρέσει μάρτυρες. Οι αφανείς μάρτυρες στον κόσμο, αλλά φανεροί στο Θεό.

Από το βιβλίο «Γέροντος Εφραίμ Κατουνακιώτη»

«Είναι φανερό ότι δεν υπάρχει εκείνος πού να μπορεί να τρομοκρατήσει και να υποδουλώσει εμάς, πού σε όλη τη γη έχουμε πιστέψει στον Ιησού.

Ενώ βέβαια αποκεφαλιζόμαστε και σταυρωνόμαστε και ριχνόμαστε στα θηρία, στις φυλακές, στη φωτιά και σ’ όλα τα άλλα βασανιστήρια, είναι φανερό ότι δεν παύουμε να διακηρύττουμε με θάρρος την πίστη μας, αλλά όσο πιο πολλά απ’ αυτά τα ανοσιουργήματα συμβαίνουν, τόσο πιο πολλοί άλλοι γίνονται πιστοί και θεοσεβείς με τη βοήθεια του Ιησού.

Όπως η κληματαριά, από την οποία θα κόψει κανείς τα κλαδιά πού έκαμαν καρπό, ξαναβλαστάνει και βγάζει άλλα κλαδιά θαλερά και καρποφόρα, το ίδιο γίνεται και σ’ εμάς. Γιατί το αμπέλι πού φύτεψε ο Θεός και Σωτήρας Χριστός είναι ο λαός Του».

Ιουστίνου Φιλοσόφου και Μάρτυρος προς Μάρκον Αυρήλιον

Ο ποιητής Χρηστοβασίλης έγραφε για έναν Εθνομάρτυρα από τους πρόσφατους:

«Χαρά στο Θάνατο Σου. Δεν είναι θάνατος αυτός, είναι ζωή καθάρια, τέτοιος θάνατος λογιέται αθανασία».

Μας δίδαξαν στα σχολεία ότι έχουμε πέντε μόνο αισθήσεις.

Απέκρυψαν την αίσθηση την πολύ πιο σπουδαία της ψυχής. Έτσι δημιουργήσαμε μια γενιά αισθησιακή, όπου λειτουργούν μόνο οι σωματικές αισθήσεις.

Υποτιμάμε τον πνευματικό κόσμο. Τη φωνή των μαρτύρων και των αγίων.

Άλλου είδους αυτιά όμως χρειάζονται για να την ακούσουν. Ο ίδιος ο Κύριος μας, το επισήμανε: «ο έχων ώτα ακούειν, ακουέτω».

Και η φωνή τους αυτή μας είναι τόσο αναγκαία. Επειδή μας υπενθυμίζει καθήκοντα λησμονημένα. Ότι χωρίς θυσίες τίποτε δεν μπορεί να ευημερήσει.

Οι άγιοι και οι μάρτυρες για τη θυσία τους ζητάνε ως αντάλλαγμα μιμητές ανάμεσα μας. Όχι για να χύσουμε άσκοπα το αίμα μας, τα πράγματα έχουν αλλάξει από εκείνη την εποχή.

Ζητούν από τον καθένα μας να υποστηρίζει την αλήθεια, να ζει την αλήθεια, να διακηρύττει την αλήθεια προς όλες τις κατευθύνσεις.

Κάθε πιστός να γίνει μάρτυρας με το παράδειγμα του, κυρίως όμως με τα έργα του.

Ο τόπος μας πολλά ακόμη χρειάζεται. Κυρίως όμως χρειάζεται νέους ανθρώπους, αυθεντικούς, όχι κίβδηλους και νοθευμένους.

Να θέτουν σε πράξη και έργα ό,τι πιστεύουν. Να ζουν όπως προσεύχονται και να προσεύχονται όπως ζουν. Με τέτοιο βίωμα συνέπειας και πιστότητας μπορούμε να αναδειχθούμε μάρτυρες.

Μητροπολίτου Σηλυβρίας, Αιμιλιανού Τιμιάδου

Μου λεγε προχτές ένας χαριτωμένα οργισμένος νεαρός.

– Μιλάτε για μάρτυρες. Μα μόνο οι Χριστιανοί έχουν; Τι είναι αυτοί πού σφαγιάζονται σ’ όλο τον κόσμο για άλλες ιδέες; Πρέπει να ομολογήσετε, αν είσαστε τίμιοι, πώς αυτές οι ιδέες έχουν περισσότερους.

Το ερώτημα του παιδιού μου τριβέλιζε το μυαλό. Αλήθεια, μόνο εμείς οι Χριστιανοί έχουμε μάρτυρες;

Ρώτησα ένα σοφό άνθρωπο. Ρώτησα, ας πούμε έναν ειδικό που ξέρει να ξεχωρίζει το γνήσιο από την απομίμηση.

– Άκουσε, μου είπε. Ξέχασε ο νεαρός σου μια λεπτομέρεια. Μάρτυρες έχουν κι άλλοι.

Οι μάρτυρες όμως της Εκκλησίας μας ήταν οι μόνοι πού πέθαναν συμφιλιωμένοι με το δήμιο τους. Οι δικοί μας μάρτυρες δεν πέθαναν με το μίσος στην καρδιά.

Γαλάτεια Γρηγοριάδου Σουρέλη