Αδικήθηκες πολύ;

Λες ότι αδικήθηκες πολύ; Δεν έπαθες όμως όσα έπαθε Εκείνος, ο Κύριός σου, που Τον έδεσαν, Τον μαστίγωσαν, Τον ράπιζαν, Τον έφτυναν οι υπηρέτες, υπέμεινε το θάνατο και τί θάνατο;

Αδικήθηκες πολύ;

Αν γνωρίζεις αυτούς που αδίκησες, να τα επιστρέψεις μιμούμενος το Ζακχαίο και μάλιστα με το παραπάνω. Αν όμως δεν γνωρίζεις όσους αδίκησες, σου υποδεικνύω και άλλο δρόμο, για να μην αποκλειστείς από την σωτηρία. Μοίρασε όσα με αδικίες απέκτησες, σε όσους έχουν ανάγκη. Έτσι θα μετριάσεις το κακό…

Αν δεν ήταν κακό, αλλά καλό η αδικία, γιατί ντρεπόμαστε και γιατί προσπαθούμε να κρυφτούμε; Αυτός που αδικεί, κυριεύεται από θυμό, καταπληγώνεται από την οργή του, δημιουργεί μέσα του αμέτρητα κύματα λογισμών, μεταχειρίζεται αμέτρητα μέσα, τον κυριεύει φόβος, αγωνία και τρόμος για το πως θα πετύχει την αδικία και τελικά αυτό που κατορθώνει είναι να καταστρέψει τον εαυτόν του.

Καλό είναι, το να μην αδικεί κανείς, αλλά πολύ μεγαλύτερη αξία έχει, το να μην εκδικείται όταν αδικηθεί.

Το να υποστούμε κάτι άδικα, αυτό είναι στεφάνωμα. Ό,τι άδικο και αν πάθουμε από κάποιον, υπολογίζει ο Θεός την αδικία αυτή, ή προς διαγραφή των αμαρτημάτων μας ή για να μας δώσει μισθό. Αν μάλιστα ευχαριστούμε τον Θεό για την αδικία που επέτρεψε, αποκτούμε μεγαλύτερη παρρησία ενώπιον του Θεού.

Λες ότι αδικήθηκες πολύ; Δεν έπαθες όμως όσα έπαθε Εκείνος, ο Κύριός σου, που Τον έδεσαν, Τον μαστίγωσαν, Τον ράπιζαν, Τον έφτυναν οι υπηρέτες, υπέμεινε το θάνατο και τί θάνατο; Τον πιο επαίσχυντο… Και όλα αυτά ύστερα από τόσες ευεργεσίες που έκανε…

Όταν σε αδικήσει κάποιος, σκέψου την κόλαση την οποία θα υποστεί και τότε όχι μόνο δεν θα οργιστείς μαζί του, αλλά και θα δακρύσεις. Διότι δεν οργίζεται κανείς εναντίον εκείνου, που κατέχεται από πυρετό ή έχει κάποια φλεγμονή, αλλά όλους αυτούς τους συμπονεί. Εάν θέλεις να υπερασπίσεις τον εαυτόν σου, σιώπα και πλήγωσες τον εχθρό σου θανάσιμα. Αν όμως, επειδή θίχτηκες, ανταποδώσεις τις βρισιές (και αδικίες), τότε αναγκάζεις όσους σε ακούν, να θεωρούν ως αληθινά τα λεγόμενα εις βάρος σου.

Ας επιδεικνύουμε σε όσους μας αδίκησαν τόση εκτίμηση, όση επιδεικνύουμε στους ευεργέτες μας!

Κανένας δεν μπορεί να με βλάψει και να με αδικήσει, ούτε και ο ίδιος ο διάβολος, εάν δεν αδικήσω και βλάψω πρώτα εγώ τον εαυτόν μου. Διότι και τις ισχυρές πόλεις πολλές φορές δεν μπόρεσαν να τις κυριεύσουν οι εχθροί. Η προδοσία όμως ενός ή δύο εκ των κατοικούντων μέσα στην πόλη, παρέδωσε την πόλη χωρίς κόπο στους εχθρούς. Αν λοιπόν δεν σε προδώσει κανείς από τους εσωτερικούς λογισμούς σου, κανένας δεν μπορεί να σε βλάψει.

Ας υποθέσουμε ότι έχουμε έναν γεωργό, ο οποίος τίποτε δεν καταστρέφει από την περιουσία μας, ούτε μας κλέβει, παρά μόνο κάθεται με σταυρωμένα χέρια και δεν εκτελεί καμμία γεωργική εργασία. Άραγε, δεν θα τον τιμωρήσουμε αυτόν τον γεωργό; Μολονότι σε τίποτε δεν μας αδίκησε, ωστόσο όμως η διαγωγή του αυτή δεν ήταν αδικία σε βάρος μας; Εάν λοιπόν αυτό στα υλικά ζητήματα είναι μεγάλη αδικία, όχι μόνο το να μην κάνεις το κακό, αλλά και η παράλειψη των καλών, πολύ περισσότερο συμβαίνει τούτο, όταν πρόκειται για πνευματικά ζητήματα.

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος