Δεν είναι ότι δεν υπάρχει Θεός αλλά εσύ δεν Τον έχεις

Αυτός που δεν πιστεύει στον Θεό ή δεν γνωρίζει τον Θεό, είναι αναγκασμένος να λατρεύει τα πράγματα. Λανθασμένα λες, φίλε, ότι δεν υπάρχει ο Θεός.

Δεν είναι ότι δεν υπάρχει Θεός αλλά εσύ δεν Τον έχεις

Αν κάποιος χάσει την πίστη του στον Θεό, ανταμείβεται με ανοησία! Απ’ όλες τις μορφές ανοησίας δύσκολα βρίσκει κανείς χειρότερη απ’ αυτήν: κάποιος να ονομάζει τον εαυτόν του Χριστιανό, αλλά να αναζητά σε άλλες δοξασίες και φιλοσοφικά συστήματα τις αποδείξεις για τον Θεό και την αιώνια ζωή. Μα είναι ποτέ δυνατόν, εκείνος που δεν βρίσκει χρυσάφι στους πλούσιους, να το βρει στους φτωχούς;

Αυτός που δεν πιστεύει στον Θεό ή δεν γνωρίζει τον Θεό, είναι αναγκασμένος να λατρεύει τα πράγματα.

Λανθασμένα λες, φίλε, ότι δεν υπάρχει ο Θεός. Ενώ ορθά θα λες εάν πεις: «Δεν έχω Θεό». Αφού εσύ από μόνος σου βλέπεις, ότι οι υπόλοιποι άνθρωποι γύρω σου Τον αισθάνονται, γι’ αυτό και σου λένε, ότι υπάρχει Θεός. Λοιπόν, δεν είναι ότι δεν υπάρχει Θεός αλλά εσύ δεν Τον έχεις. Μιλάς λανθασμένα, όπως ο άρρωστος που θα έλεγε, ότι δεν υπάρχει υγεία στον κόσμο. Αυτός μπορεί μόνο να πει δίχως να ψεύδεται: «Εγώ δεν είμαι υγιής», ενώ θα ψευδόταν αν έλεγε: «Δεν υπάρχει γενικώς υγεία στον κόσμο». Μιλάς λανθασμένα, όπως και ο τυφλός που θα έλεγε ότι δεν υπάρχει φως στον κόσμο. Υπάρχει φως, όλος ο κόσμος είναι γεμάτος από φως, αλλά αυτός, ο κακόμοιρος τυφλός, δεν έχει φως. Εάν θα ήθελε να μιλήσει σωστά, το μόνο που θα μπορούσε να πει είναι: «Εγώ δεν έχω φως». Μιλάς λανθασμένα, σαν τον ζητιάνο που θα έλεγε, ότι δεν υπάρχει χρυσός στον κόσμο. Υπάρχει ο χρυσός στη γη και κάτω από τη γη. Όποιος λέει, ότι δεν υπάρχει χρυσός γενικώς λέει ψέματα. Θα έλεγε αλήθεια, εάν έλεγε: «Εγώ δεν έχω χρυσό». Μιλάς λανθασμένα, όπως και ο κακοποιός που θα μας έλεγε, ότι δεν υπάρχει καλοσύνη στον κόσμο. Σε εκείνον τον ίδιο δεν υπάρχει καλοσύνη, όχι στον κόσμο. Γι’ αυτό δεν θα έκανε λάθος εάν θα έλεγε: «Εγώ δεν έχω καλοσύνη». Κατά τον ίδιο τρόπο, λανθασμένα μιλάς όταν λες, ότι δεν υπάρχει Θεός! Αφού εκείνο που εσύ δεν έχεις, δεν σημαίνει πως δεν το έχουν και οι άλλοι, ούτε ότι δεν υπάρχει γενικώς. Ποιος σε εξουσιοδότησε να μιλάς εν ονόματι ολόκληρου του κόσμου; Ποιος σου έδωσε το δικαίωμα, την αρρώστια σου να την αποδίδεις σ’ όλους και την ανέχειά σου να την επιβάλλεις σ’ όλους;

Μπορώ να αποδείξω τον Θεό στους άθεους, εάν ο Θεός κρύβεται; Όχι. Οι λέξεις μου δεν έχουν φτερά, για να μπορούν να υψώσουν στον Θεό, όλους τους πεσμένους και ξεπερασμένους από τον Θεό. Ούτε έχουν φωτιά, για να ζεστάνουν τις παγωμένες καρδιές των παιδιών, έναντι του Πατέρα τους. Οι λέξεις μου, δεν είναι τίποτα… Πώς θα δει τον Θεό στα λόγια μου, εκείνος που δεν μπορεί να Τον δει στη φύση και στη ζωή; Πώς οι αδύναμες ανθρώπινες λέξεις, μπορούν να πείσουν εκείνον, που ούτε οι κεραυνοί δεν είναι σε θέσει να τον πείσουν; Πώς θα ζεσταθεί με μία σπίθα εκείνος, που άφησε την φωτιά πίσω του; Δεν σιωπά ο Θεός αδελφοί μου, αλλά μιλά δυνατότερα, από όλες τις θύελλες και τους κεραυνούς…

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς