Γιατί είμαστε δειλοί;

Όταν όλα τα δυσάρεστα και απροσδόκητα, τα δεχόμαστε πρόθυμα και με συντρετριμμένη καρδιά, τότε ελευθερωθήκαμε από την δειλία. Γιατί είμαστε δειλοί;

Γιατί είμαστε δειλοί;

Η αμφιβολία της καρδιάς, βάζει στην ψυχή τη δειλία. (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)

Η αμφιβολία της καρδίας εισάγει δειλία στην ψυχή. Η πίστη, όμως, ακόμα και όταν τα μέλη του σώματος κατακόπτονται, μπορεί να ισχυροποιήσει την βούληση του ανθρώπου. Όσο η αγάπη για την σάρκα κυριαρχεί μέσα σου, ποτέ δεν μπορείς να γίνεις γενναίος και ατρόμητος. Εξαιτίας της διαμονής των «εχθρικών» πραγμάτων τα οποία περιβάλλουν συνέχεια το αντικείμενο της αγάπης σου. (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)

Ο δειλός άνθρωπος, πάσχει κυρίως από 2 ψυχικές ασθένειες: Από ολιγοπιστία και φιλοσωματία. Αντίθετα η υπερβολική τόλμη γεννιούνται ή από την μεγάλη πίστη στο Θεό ή από την σκληροκαρδία του ανθρώπου. (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)

Η δειλία είναι γέννημα της κενοδοξίας και αποτέλεσμα της απιστίας. Η υπερήφανη ψυχή είναι δούλη της δειλίας και πολλές φορές όσοι υποκύπτουν σε αυτήν, χάνουν το μυαλό τους. Η δειλία καταπολεμείται: α) με το πένθος για τις αμαρτίες μας β) την προσευχή και την πίστη στο Θεό και γ) με το ταπεινό φρόνημα. (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος)

Όταν όλα τα δυσάρεστα και απροσδόκητα, τα δεχόμαστε πρόθυμα και με συντρετριμμένη καρδιά, τότε ελευθερωθήκαμε από την δειλία. (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος)

Αν δεν έχει κανείς πνευματική κατάσταση, δειλιάζει, επειδή αγαπάει τον εαυτόν του. (Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)

Οι δειλοί είναι άχρηστο πράγμα. Στον πόλεμο τους δειλούς δεν τους θέλουν καθόλου, δεν τους έχουν εμπιστοσύνη. Δεν τους παίρνουν σε επίθεση στην πρώτη γραμμή, για να μην δημιουργήσουν προβλήματα. Ένας δειλός στρατιώτης, αν δεν ξέρει το στρατηγικό σχέδιο, μπορεί να δημιουργήσει τέτοιο πανικό, που να διαλύσει ολόκληρη μεραρχία. Ο φόβος μεγαλώνει και την φαντασία του και μπορεί να αρχίσει να φωνάζει «να, έρχονται, έφθασαν, σφάζουν, φύγετε! ω, που θα πάμε, τόσο στρατό έχουν οι εχθροί! Θα μας φάνε!», οπότε θα κάνει πολλή ζημιά, γιατί εύκολα επηρεάζονται και οι άλλοι. Ένας όμως που έχει παλληκαριά, αν δει τους εχθρούς, θα πει «μυρμήγκια είναι αυτά, δεν είναι άνθρωποι!» και τρέχουν με θάρρος και οι άλλοι! Γι’ αυτό στον στρατό λένε: καλύτερα πέντε γενναίοι να αντιμετωπίσουν μια κατάσταση με ψυχραιμία, παρά είκοσι δειλοί. (Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)

Να μην δειλιάζουμε, να μην φοβόμαστε. Ει ο Θεός μεθ’ ημών, ουδείς καθ’ ημών. (Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης)

Με την παλληκαριά φεύγει ο φόβος! Όσο φοβάται κανείς, τόσο πιο πολύ έρχεται ο πειρασμός. Αυτός που έχει δειλία πρέπει να προσπαθήσει να την διώξει. Εγώ, όταν ήμουν μικρός, φοβόμουν να περάσω στην Κόνιτσα έξω από το κοιμητήρι. Γι’ αυτό κοιμήθηκα τρία βράδυα στο κοιμητήρι και έφυγε ο φόβος. Έκανα τον σταυρό μου και έμπαινα μέσα – ούτε φακό άναβα, μην πάθει κανείς καμμιά λαχτάρα. Αν δεν αγωνιστεί κανείς να ανδρωθεί και αν δεν αποκτήσει την πραγματική αγάπη, σε μια δύσκολη περίσταση θα τον κλαίνε και οι κουκουβάγιες. (Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)

Η δειλία είναι πάθος της ασθενικής ψυχής, που διακατέχεται από φόβο. Είναι μικροψυχία, ατολμία, έλλειψη πολεμικού θάρρους, αστάθεια ψυχής που την αναταράζουν τα επερχόμενα δεινά. Κάνει δούλο τον ελεύθερο και αυτόν που έχει δεσμεύσει τον κάνει προδότη της πατρίδας του. Είναι λιποψυχία στην πιθανότητα κινδύνου, έλλειψη ηθικού σθένους, αδυναμία φρονήματος και ενδοτικότητα στα αισχρά έργα. (Άγιος Νεκτάριος)

Κανένας δεν είναι τόσο δειλός, όσο ο προσκολλημένος στα βιοτικά. Ο άνθρωπος αυτός ζει την τραγωδία του Κάϊν. Περπατά καθημερινά τρέμοντας. (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος)