Γιατί έχουμε θυμό;

Σε ποιες από τις 2 περιπτώσεις, παίνεψες εσύ ο ίδιος τον εαυτόν σου; Όταν νικήθηκες από τον θυμό σου ή όταν συγκράτησες τον εαυτόν σου; Γιατί έχουμε θυμό;

Γιατί έχουμε θυμό;

Ο Θεός όπλισε τη φύση μας με τον θυμό, όχι για να βυθίζουμε το ξίφος στα δικά μας μέλη, αλλά στο στήθος του διαβόλου.

Έχουμε τον θυμό, όχι για να βρίζουμε τους πλησίον, αλλά για να επιστρέφουμε στο δρόμο του Θεού τους αμαρτάνοντες, για να σηκωνόμαστε όταν πέφτουμε, για να μην είμαστε νωθροί. Ο θυμός δίνεται σε εμάς σαν κεντρί, για να τρίζουμε τα δόντια εναντίον του διαβόλου, για να είμαστε ορμητικοί εναντίον του και όχι για να επαναστατούμε ο ένας εναντίον του άλλου. Έχουμε όπλα για να τα χρησιμοποιούμε εναντίον του εχθρού. Είσαι οξύθυμος; Να είσαι τέτοιος εναντίον των αμαρτημάτων σου, να επιπλήττεις την ψυχή σου, να μαστίζεις τη συνείδησή σου, να είσαι αυστηρός κριτής και πικρός δικαστής στα δικά σου αμαρτήματα. Αυτό είναι το κέρδος της οργής. Για τούτο έθεσε αυτή ο Θεός μέσα μας.

Ο θυμός είναι θεληματικός δαίμονας, θεληματική μανία, έλλειψη λογικής. Ο θυμώδης είναι παιχνίδι τού διαβόλου, εργαστήριο δαιμόνων, άξιος υπηρέτης της κακίας τους.

Ο διάβολος δεν τρέμει τόσο πολύ τον άνθρωπο που θεραπεύει τους δαιμονισμένους, όσο τον άνθρωπο που συγκρατεί την οργή του και νικάει το θυμό του. Γιατί και ο θυμός είναι δαίμονας φοβερός και πρέπει τους θυμώδεις να ελεεινολογούμε περισσότερο παρά τους δαιμονισμένους.

Αν θέλεις να οργίζεσαι, μην το κάνεις αυτό εναντίον του συγγενή σου, αλλά εναντίον του πονηρού δαίμονα. Έχεις που να διαθέσεις το πάθος σου. Με εκείνον ποτέ να μην συμφιλιωθείς, σε εκείνον άδειασε την οργή σου, σε εκείνον στήσε παγίδα και μην χορτάσεις ποτέ να τον πολεμείς. Δεν αποτελεί λοιπόν αμάρτημα η οργή, αλλά η παράκαιρη οργή. Γι΄ αυτό έλεγε και ο Προφήτης Δαβίδ το εξής: Να οργίζεστε, αλλά να μην αμαρτάνετε.

Αν δεις την καρδιά σου να φλογίζεται (με τον θυμό και την οργή), σφράγισε το στήθος σου τοποθετώντας πάνω του τον Σταυρό. Θυμήσου κάτι από εκείνα που συνέβηκαν (κατά το πάθος του Χριστού) τότε και σαν σκόνη θα αποβάλλεις κάθε θυμό με την ανάμνηση των όσων είχαν γίνει. Σκέψου τα λόγια και τις ενέργειες. Σκέψου ότι Εκείνος ήταν Δεσπότης, ενώ εσύ είσαι δούλος. Ότι Εκείνος έπασχε προς χάριν σου, ενώ εσύ για τον εαυτό σου. Εκείνος χάριν αυτών που είχε ευεργετηθεί και Τον σταύρωσαν, ενώ εσύ για τον εαυτό σου. Εκείνος χάριν αυτών που Τον έβρισαν, ενώ εσύ πολλές φορές απ’ αυτούς που έχουν αδικηθεί. Εκείνος έπαθε κάτω απ’ τα μάτια ολόκληρης της πόλης, ή μάλλον όλου του πλήθους των Iουδαίων και των ξένων και των εντοπίων, προς τους οποίους είχε απευθύνει τα φιλάνθρωπα λόγια του, ενώ εσύ ενώπιον λίγων.

Εξέτασε και σύγκρινε στον εαυτόν σου, στις 2 παρακάτω περιπτώσεις: Στην μία, όταν παρασύρθηκες από τον θυμό σου και στην άλλη περίπτωση, μολονότι θύμωσες, συγκράτησες την οργή σου. Σε ποιες από τις 2 περιπτώσεις, παίνεψες εσύ ο ίδιος τον εαυτόν σου; Όταν νικήθηκες από τον θυμό σου ή όταν συγκράτησες τον εαυτόν σου; Δεν καταριόμαστε πολλές φορές τον εαυτόν μας, στην πρώτη περίπτωση και δεν μετανιώνουμε πολύ, διότι ο θυμός μας παρέσυρε σε απρεπείς λόγους και πράξεις; Ενώ όταν συγκρατήσαμε τον θυμό μας, ύστερα αισθανόμαστε ικανοποίηση και υπερηφάνεια, σαν να νικήσαμε κάποιον εχθρό… Διότι νίκη εναντίον της οργής, δεν είναι το να υπερασπίσουμε τον εαυτόν μας, με τον θυμό Αυτό είναι η χειρότερη ήττα, την οποία μπορεί να υποστεί κανείς. Νίκη είναι, το να υπομείνεις με πραότητα, εάν σε κάνει κάποιος κανένα κακό ή σε κακολογήσει…

Ο θυμός δεν καταστρέφει μόνο το σώμα, αλλά αφανίζει και την υγεία της ψυχής, τρώγοντας, σπαράζοντας και αδυνατίζοντας όλη τη δύναμή της και κάνοντάς την άχρηστη για το κάθετι.

Και σωστά πράγματα αν τα λες με θυμό, έχασες το παν, έστω και αν έχεις επιχειρήματα, έστω και αν νουθετείς, έστω και αν κάνεις οτιδήποτε άλλο…

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος