Η Παράκληση της Παναγίας της Εγκυμονούσας είναι ένα ποίημα της Καθηγουμένης Ισιδώρας Μοναχής Αγιεροθειτίσσης. Η Παράκληση αυτή διαβάζεται ώστε η Μητέρα μας Παναγία να βοηθάει τις εγκυμονούσες και όσες επιθυμούν να κυοφορήσουν ή σε κάθε άλλη περίσταση. Τιμάται στις 25 Σεπτεμβρίου.
Παράκληση της Παναγίας της Εγκυμονούσας
Ὁ Ἱερεύς: Εὐλογητός ὁ Θεός ἠμῶν πάντοτε, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων.
Ὁ Ἀναγνώστης: Ἀμήν.
Ψαλμός ρμβ΄ (142)
Κύριε, εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τήν δέησίν μου ἐν τή ἀληθεία σου, εἰσάκουσόν μου ἐν τή δικαιοσύνη σού• καί μή εἰσέλθης εἰς κρίσιν μετά τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶς ζῶν. ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρός τήν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τήν ζωήν μου, ἐκάθισε μέ ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκρούς αἰῶνος καί ἠκηδίασεν ἔπ ἐμέ τό πνεῦμά μου, ἐν ἐμοί ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πάσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων. Διεπέτασα πρός σέ τάς χεῖράς μου, ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρος σοί.
Ταχύ εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τό πνεῦμά μου μή ἀποστρέψης τό πρόσωπόν σου ἄπ ἐμοῦ, καί ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. ἀκουστόν ποίησον μοί τό πρωί τό ἔλεός σου, ὅτι ἐπί σοῖ ἤλπισα• γνώρισον μοί, Κύριε, ὁδόν, ἐν ἤ πορεύσομαι, ὅτι πρός σέ ἤρα τήν ψυχήν μού• ἐξελού μέ ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, ὅτι πρός σέ κατέφυγον. δίδαξον μέ τοῦ ποιεῖν τό θέλημά σου, ὅτι σύ εἰ ὁ Θεός μού• τό πνεῦμά σου τό ἀγαθόν ὁδηγήσει μέ ἐν γῆ εὐθεία. Ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, ζήσεις μέ, ἐν τή δικαιοσύνη σου ἑξάξεις ἐκ θλίψεως τήν ψυχήν μου καί ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τούς ἐχθρούς μου καί ἀπολεῖς πάντας τούς θλίβοντας τήν ψυχήν μου, ὅτι ἐγώ δοῦλός σου εἰμι.
Και ευθύς
Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν,ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχ, α’. Εξομολογείσθε τώ Κυρίω, και επικαλείσθε τό όνομα τό άγιον αυτου.
Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχ, β’. Πάντα τά έθνη εκύκλωσάν με, και τώ ονόματι Κυρίου ημυνάμην αυτους,
Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχ, γ’. Παρά Κυρίου εγένετο αύτη, και εστι θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών.
Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Είτα τα παρόντα τροπάρια.
Ήχος δ’. Ο υψωθείς εν τώ Σταυρώ
Τον Ποιητήν και Βασιλέα των όλων, εν τη γαστρί σου Παναγία Παρθένε, υπερφυώς εκύησας, ως βρέφος Αγνή΄ όθεν ηλευθέρωσας, της πικράς καταδίκης, γένος το ανθρώπινον, και χαράν εδωρήσω ΄ ‘Εγκυμονούσα Κόρη Μαρίαμ, τοις ευγνωμόνως, το χαίρε σοι ψάλλουσιν.
Δόξα. Ομοιον.
Την ιεράν σου και αγίαν εικόνα, Εγκυμονούσα Παναγία Παρθένε, ωσεί λιμένα έχουσιν, ελπίδος χρηστής΄ στείραι εξαιτούμεναι, ατεκνίας την λύσιν, αι εγκυμονούσαι τε, σοι δεόμεναι πίστει, άχρι της ώρας της του τοκετού, ημίν βοήθει, ως Μήτηρ φιλάγαθος.
Και νυν και αεί.
Ου σιωπήσωμέν ποτε, Θεοτόκε, τάς δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι, ειμή γάρ σύ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ημάς ερρύσατο εκ τοσούτων κινδύνων, τίς δέ διεφύλαξεν έως νυν ελευθέρους; Ουκ αποστώμεν, Δέσποινα, εκ σού, σούς γάρ δούλους σώζεις αεί, εκ παντοίων δεινών. – Παράκληση της Παναγίας της Εγκυμονούσας
Ψαλμός ν΄ (50)
Ἐλέησον μέ, ὁ Θεός, κατά τό μέγα ἔλεός σου καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἑξάλειψον τό ἀνόμημα μου•επί πλεῖον πλῦνον μέ ἀπό τῆς ἀνομίας μου καί ἀπό τῆς ἁμαρτίας μοῦ καθάρισον μέ. Ὅτι τήν ἀνομίαν μου ἐγώ γινώσκω, καί ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μου ἐστι διαπαντός. Σοί μόνω ἥμαρτον καί τό πονηρόν ἐνώπιόν σου ἐποίησα, ὅπως ἄν δικαιωθῆς ἐν τοῖς λόγοις σου, καί νικήσης ἐν τῷ κρίνεσθαι σέ. Ἰδού γάρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, καί ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησε μέ ἡ μήτηρ μου. Ἰδού γάρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τά ἄδηλα καί τά κρύφια της σοφίας σου ἐδήλωσας μοί. Ραντιεῖς μέ ὑσσώπω, καί καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς μέ, καί ὑπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοί ἀγαλλίασιν καί εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα.
Διδάξω ἀνόμους τάς ὁδούς σου, καί ἀσεβεῖς ἐπί σέ ἐπιστρέψουσι. Ρύσαι μέ ἐξ αἱμάτων ὁ Θεός, ὁ Θεός τῆς σωτηρίας μου•αγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου τήν δικαιοσύνην σου. Κύριε, τά χείλη μου ἀνοίξεις, καί τό στόμα μου ἀναγγελεῖ τήν αἴνεσίν σου. Ὅτι εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἀν•ολοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσία τῷ Θεῶ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ὁ Θεός οὐκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τή εὐδοκία σου τήν Σιῶν, καί οἰκοδομηθήτω τά τείχη Ἱερουσαλήμ• τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφοράν καί ὁλοκαυτώματα• τότε ἀνοίσουσιν ἐπί τό θυσιαστήριον σού μόσχους.
Και αρχόμεθα του Κανόνος ου η ακροστιχίς
«Παρθένον Εγκυμονούσαν τιμώ. Ισιδώρας»
Ωδή α’ . Ήχος πλ. δ’. Ο ειρμός.«Υγράν διοδεύσας ωσεί ξηράν και την αιγυπτίαν μοχθηρίαν διαφυγών, ο Ισραηλίτης ανεβόα, Τώ Λυτρωτή και Θεώ ημών άσωμεν».
Παρθένων η δόξα κ καλλονή, μητέρων το κλέος και του κόσμου κατάλλαγή, συ εί μητροπάρθενε Μαρία΄ως τον Θεόν και Σωτήρα κυήσασα.
Αγγέλων αι τάξεις εν ουρανοίς, ανθρώπων τα πλήθη ακολούθως επί της γής, τιμώσι σε άσπιλε Παρθένε ΄και τον σον τόκον Χριστόν μεγαλύνουσιν.
Δόξα Πατρί…
Ρητόρων σιγώσιν αι λαλιαί, μη σθένουσαι φράσαι το μυστήριον το καινόν, της σης υπέρ νουν κυοφορίας΄ Εγκυμονούσα Αγνή απειρόγαμε.
Και νύν…
Θεόν τον τα σύμπαντα πανσθενώς, χερσί συγκρατούντα απορρήτως εν ση γαστρί, εχώρησας Πάναγνε Μαρία΄ και ταις χερσί σου ως βρέφος εβάστασας.
Ωδή γ’. Ο ειρμός.
«Ουρανίας αψίδος, οροφουργέ Κύριε και τής εκκλησίας δομήτορ, σύ με στερέωσον, εν τή αγάπη τή σή, των εφετων η ακρότης, των πιστων τό στήριγμα, μόνε φιλάνθρωπε».
Ευτεκνίας παρέχεις, χαροποιόν έκβασιν, ω Εγκυμονούσα Παρθένε, ταις καταφεύγουσι, τη προστασία τη σή , και προσκυνούσιν εκ πόθου, την σεπτήν εικόνα σου, και χαριτόβρυτον.
Νεανίδων παρθένων, συ εί τροφός εύστοργος , των εν συζυγία βιούντων, φύλαξ ακοίμητος, και της κοιλίας καρπόν, Εγκυμονούσα παρέχεις , γυναιξί φωνούσι σου, πίστει το όνομα.
Δόξα πατρί…
Ουρανών πλατυτέρα, η ση γαστήρ δέδεικται, ω Εγκυμονούσα Παρθένε, ότι εχώρησε, τον του παντός ποιητήν, και Κυρβενήτην του κόσμου, τον ζωήν παρέχοντα, πάσιν αιώνιον.
Και νύν…
Νυμφοστόλε Παρθένε, των γυναικών καύχημα, των στειρευουσών βακτηρία, η αταλάντευτος, των εν κυήσει λιμήν, Εγκυμονούσα Μαρία, της ψυχής μου δέομαι, λύσον την στείρωσιν.
Παράστηθι, Εγκυμονούσα απείρανδρε Παναγία, ταις εχούσαις εν τη γαστρί την σην φιλοπάροχον, γνωρίζουσαν χάριν της ευτεκνίας.
Επίβλεψον, εν ευμενία πανύμνητε Θεοτόκε, επί την εμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν, και ίασαι της ψυχής μου το άλγος. – Παράκληση της Παναγίας της Εγκυμονούσας
Ο Ιερεύς μνημονεύει..
Ελέησον ημάς…
Αίτημα υπερ των ατέκνων
Έτι δεόμεθα υπέρ των δούλων σου (τούτων ονοματα) των της ατεκνίας τη λύπη συνεχομένων, την λύσιν της νόσου ταύτης εξαιτούμενοι και της ευτεκνίας καλώς αξιωθήναι παρακαλούντες.
Αίτημα υπερ των επιτόκων.
Έτι δεόμεθα υπερ των εν γαστρί εχουσών (τούτων ονόματα), τον της κυοφορίας χρόνον αυτών καλώς διαπεράσαι αιτούμενοι, και εν σωφροσύνη και σεμνή πολιτεία ταύτας διάγειν παρακαλούντες.
Κύριε Ελέησον (12 φορές)
Εκφώνησις
Ότι ελεήμων και φιλάνθρωπος Θεός υπάρχεις και σοι την δόξαν αναπέμπομεν , των Πατρί και τω Υιώ και τω αγίω Πνεύματι, νύν και αεί και εις τους αιώνας, των αιώνων Αμήν.
Είτα κάθισμα. Ηχος Β΄ Πρεσβεία Θερμή
Την χάριν της σής, εικόνος την πολύδωρον, τιμώσι πιστώς, γυναίκες αι εγκύμονες, εκ ψυχής δεομέναι ΄φιλευσπλάγχνω όμματι πρόσβλεψον, Εγκυμονούσα Δέσποινα ημίν, ωδίνας του τόκου ομαλίζουσα.
Ωδή δ’. Ο ειρμός.
«Εισακήκοα, Κύριε, τής οικονομίας σου τό μυστήριον, κατενόησα τά έργα σου και εδόξασά σου την θεότητα».
Ευδοκία και χάριτι, του Πατρός και Πνεύματος επελεύσει τε ΄τον Υιόν Θεού εκύησας, ω Εγκυμονούσα Μητροπάρθενε.
Γυναικών το κατάκριμα, ω Εγκυμονούσα Αγνή εξήλειψας΄και της Εύας το ολίσθημα, τον Θεόν ως τέξασα ηνόρθωσας.
Δόξα Πατρί..
Κρατυνόμεναι κράτιστα, ω Εγκυμονούσα Αγνή Μητρόθεε΄τη ισχύι σου λαμβάνουσι , της ελπίδος τέκνον αι στειρεύουσαι.
Και νύν…
Υψηλού τον καθήμενον, επί θρόνου δόξης Θεόν εκύησας΄εν γαστρί σου υπέρ έννοιαν , ω Εγκυμονούσα Θεοχώρητε.
Ωδή ε΄Φώτισον ημάς.
Μέλεσιν υμνώ, της λοχείας της αρρήτου σου, το μυστήριον το ξένον και φρικτόν , Εγκυμονούσα , Θεοτόκε πανυπέραγνε.
Όλος εν γαστρί, τη αγία σου εχώρησε, και αχώριστος διέμεινε Πατρί, Εγκυμονούσα, Παναγία ο Θεάνθρωπος.
Δόξα Πατρί…
Νέκταρ το γλυκύ, αποστάζουσι τα χείλη σου, ασπασάμενα ως βρέφος τον Θεόν, Παρθενομήτορ, εν γαστρί σου ον εκύησας.
Και νύν…
Όμματα ψυχής, αι γυναίκες ανατείνουσι, τη εικόνι σου και κράζουσι προς σε, Εγκυμονούσα, Παναγία ημίν πρόστηθι.
Ωδή στ΄. Την δέησιν
Υπέρτερον, συ υπάρχεις όχημα, του των όλων Ποιητού και Δεσπότου΄ Τούτον και γάρ, εν γαστρί σου εδέξω, Εγκυμονούσα Αγνή αειπάρθενε΄ον τάξεις αι Αγγελικαί ΄εν υψίστοις απάυστως δοξάζουσιν.
Σεβάσμιον, και γλυκύ το κάλλος σου, Μαριάμ Εγκυμονούσα Παρθένε ΄της σης τιμής, το αξίωμα μέγα και η ση δόξα ωσαύτως υπέρμετρος ΄διο σε πάσαι γενεαί ΄των ανθρώπων αεί μεγαλύνουσιν.
Δόξα Πατρί…
Αγνότατος, παρθενίας ήλιος, της μητρώας ευπρεπείας ημέρα ΄ανατολής, νοητής η αυγή ΄ τε, Εγκυμονούσα συ εί παναμώμητε ΄Χριστόν φωτός γαρ την πηγήν΄ εν τη μήτρα σου Κόρη εκύησας.
Και νύν…
Νηπίων σε, κηδεμόνα έγνωμεν, τικτουσών τε γυναικών συμμαχίαν΄ θηλαζουσών, προστασίαν και σκέπην, Εγκυμονούσα Μαρία φιλάγαθε ΄διό εκ πόθου και στοργής ΄ αρμοδίως το χαίρε βοώμεν σοι.
Παράστηθι, Εγκυμονούσα απείρανδρε Παναγία, ταις εχούσαις εν τη γαστρί την σην φιλοπάροχον, γνωρίζουσα χάριν της συμμαχίας.
Άχραντε, η δια λόγου τον Λόγον ανερμηνεύτως, επ εσχάτων των ημερών, τεκούσα δυσώπησον, ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν. – Παράκληση της Παναγίας της Εγκυμονούσας
Αίτησις και κάθισμα…
Αίτημα υπερ των ατέκνων
Έτι δεόμεθα υπέρ των δούλων σου (τούτων ονοματα) των της ατεκνίας τη λύπη συνεχομένων, την λύσιν της νόσου ταύτης εξαιτούμενοι και της ευτεκνίας καλώς αξιωθήναι παρακαλούντες.
Αίτημα υπερ των επιτόκων.
Έτι δεόμεθα υπερ των εν γαστρί εχουσών (τούτων ονόματα), τον της κυοφορίας χρόνον αυτών καλώς διαπεράσαι αιτούμενοι, και εν σωφροσύνη και σεμνή πολιτεία ταύτας διάγειν παρακαλούντες.
Κύριε ελέησον (12 φορές)
Το Κάθισμα.
Ηχος β. Προστασία των Χριστιανών.
Εν κοιλία τη παρθενική σου εχώρησας, τον Δεσπότην και Δημιουργόν πάσης κτίσεως, ον υμνούσιν Αγγελικών Δυνάμεων χοροί ΄Διό δεήσιν γονυκλινώς, εκ πεποιθήσεως ψυχής, εκτενώς σοι προσάγομεν . Φύλατε εν ανάγκαις, μητέρας κυοφορούσας, Εγκυμονούσα Μαριάμ, Παναγία Μητροπάρθενε.
Είτα το α’ αντίφωνον των αναβαθμών του δ’ ήχου.
Εκ νεότητός μου, πολλά πολεμεί με πάθη, αλλ’ αυτός αντιλαβού και σώσον, Σωτήρ μου. (δίς)
Οι μισούντες Σιών αισχύνθητε από του Κυρίου, ώς χόρτος γάρ πυρί έσεσθε απεξηραμμένοι. (δίς)
Δόξα…
Αγίω Πνεύματι πάσα ψυχή ζωούται και καθάρσει υψούται, λαμπρύνεται, τή Τριαδική Μονάδι ιεροκρυφίως.
Και νυν…
Αγίω Πνεύματι αναβλύζει τά τής χάριτος ρείθρα, αρδεύοντα άπασαν την κτίσιν πρός ζωογονίαν.
Και ευθύς το προκείμενον
Μνησθήσομαι του ονόματός σου εν πάση γενεά και γενεά.
Στίχ. Άκουσον, θύγατερ και ίδε και κλίνον τό ούς σου και επιλάθου του λαού σου και του οίκου του πατρός σου και επιθυμήσει ο Βασιλεύς του κάλλους σου.
Ο ιερεύς. Και υπέρ του καταξιωθήναι ημάς.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ Εκ του κατά Λουκάν. Κεφ. Α’ 39-49 και 56.
Εν ταίς ημέραις εκείναις, αναστάσα Μαριάμ επορεύθη εις την ορεινήν μετά σπουδής εις πόλιν Ιούδα και εισήλθεν εις τόν οίκον Ζαχαρίου και ησπάσατο την Ελισάβετ. Και εγένετο, ως ήκουσεν η Ελισάβετ τόν ασπασμόν τής Μαρίας, εσκίρτησε τό βρέφος εν τή κοιλία αυτής και επλήσθη Πνεύματος αγίου η Ελισάβετ και ανεφώνησε φωνή μεγάλη και είπεν, Ευλογημένη σύ εν γυναιξί και ευλογημένος ο καρπός τής κοιλίας σου.
Και πόθεν μοι τουτο, ίνα έλθη η μήτηρ του Κυρίου μου πρός με; Ιδού γαρ, ως εγένετο η φωνή του ασπασμού σου εις τά ώτά μου, εσκίρτησε τό βρέφος εν αγαλλιάσει εν τή κοιλία μου. Και μακαρία η πιστεύσασα, ότι έσται τελείωσις τοίς λελαλημένοις αυτή παρά Κυρίου. Και είπε Μαριάμ, Μεγαλύνει η ψυχή μου τόν Κύριον και ηγαλλίασε το πvεύμα μου επί τώ Θεώ τώ σωτήρι μου, ότι επέβλεψεν επί τήv ταπείvωσιν τής δούλης αυτου. Ιδού γάρ από του νύv μακαριούσί με πάσαι αι γεvεαί. Ότι εποίησέ μοι μεγαλεία ο Δυvατός και άγιοv τό όvομα αυτου. Έμεινε δέ Μαριάμ σύv αυτή ωσεί μήvας τρείς και υπέστρεψεν εις τόν οίκοv αυτής.
Δόξα. Ήχος β’
Της Εγκυμονούσης πρεσβείες Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.
Και νυν
Ταις της Θεοτόκου πρεσβείαις Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.
Στίχος Ελεησόν με ο Θεός , κατά το μέγα έλεος σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανομημά μου.
Προσόμοιον Ηχος πλ. Β΄Ολην αποθέμενοι.
Έσχες εν κοιλία σου, τον Ποιητήν των απάντων, και μαζοίς εθήλασας, τον τροφήν παρέχοντα αδαπάνητον ΄τοις κλοπή βρώσεως, χαλεπώς, πεσούσι του θανάτου εις τα βάραθρα ΄Αυτόν δυσώπησον, τη μητροπρεπεί παρρησία σου ΄ παρέχειν εν χρηστότητι, της αγαθωσύνης το έλεος ΄πάσι τοις αινούσι, τα θεία μεγαλεία σου Αγνή, Εγκυμονούσα Μητρόθεε, παρθένων το σέμνωμα.
Ουδείς προστρέχων επί σοί, κατησχυμένος από σου εκπορεύεται, αγνή Παρθένε Θεοτόκε, αλλ αιτείται την χάριν, και λαμβάνει το δώρημα, προς το συμφέρον της αιτήσεως.
Μεταβολή των θλιβομένων, απαλλαγή των ασθενούντων υπάρχουσα Θεοτόκε Παρθένε, σώζε πόλιν και λαόν, των πολεμουμένων η ειρήνη, των χειμαζομένων η γαλήνη, η μόνη προστασία των πιστών.
Ιερεύες: Σώσον ο Θεός…
Ελέει και οικτιρμοίς και φιλανθρωπία του μονογενού σου Υιού…
Ωδή ζ΄. Οι εκ της Ιουδαίας.
Τικτουσών συ υπάρχεις, κραταιά προστασία και ακαταίσχυντος, μητέρων τε η σκέπη τροφός και αντιλήπτωρ, των βρεφών και νηπίων τε΄Εγκυμονούσα σεμνή, Παρθένε Παναγία.
Δόξα Πατρί…
Ιδών ο κτίστης, και Λυτρωτής τους ανθρώπους, εις θανάτου τα βάθη πεσόντας, ω Εγκυμονούσα, εν μήτρα σου κατήλθεν.
Και νύν…
Δικαιωθέντες, εκ της αρχαίας κατάρας, τω καινώ και ασπόρω σου τόκω, ω Εγκυμονούσα, Μαρία σε τιμώμεν.
Ωδή θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.
Ω θαύμα των θαυμάτων, πως απειρογάμως, εν τη γαστρί σου συνέσχες, τον πάντων Θεόν, Εγκυμονούσα Παρθένε, νύμφη ανύμφευτε.
Ρημάτων ταπεινών μου, άκουσον τους λόγους, Εγκυμονούσα Μαρία, και δος μοι καρπόν, της αληθούς μετανοίας, κράζω δεόμενος.
Δόξα Πατρί…
Αδέτω μοι αξίως, η Εγκυμονούσα, Θεοκυήτορ Μαρία, Αγγέλων χοροί, δοξολογίαις απαύστοις, ην μεγαλύνουσιν.
Και νύν…
Συνέσεως μοι πνεύμα, δίδου και σοφίας, και εν εγκάτοις μου φόβον, αγάπης Θεού, Εγκυμονούσα Παρθένε, κράζω δεόμενος.
Και ευθύς.
Άξιόν εστιν ώς αληθώς, μακαρίζειν σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον και μητέρα του Θεού ημών. Την τιμιωτέραν των Χερουβίμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφίμ, την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον σέ μεγαλύνομεν. – Παράκληση της Παναγίας της Εγκυμονούσας
Και τα επόμενα μεγαλυνάρια Ων η ακροστιχίς «Χαίρε Θεοτόκε»
Χαίροις των παρθένων η διδαχή, χαίροις των μητέρων η πανεύφημος χαρμονή, ω Εγκυμονούσα ανύμφευτε Μαρία ΄Αγγέλων και ανθρώπων το αγαλλίαμα.
Άγγελοι και άνθρωποι συνωδά, ύμνοις επαινούσι την σην δόξαν και την τιμήν, ω Εγκυμονούσα πανύμνητε παρθένε ΄το χαίρε αρμοδίως αναβοώντες σοι
Ίλεων απέργασαι τον Θεόν, Ον Εγκυμονούσα Μητροπάρθενε Μαριάμ, έσχες υπέρ λόγον εν μήτρα σου αγία ΄Αυτόν εκδυσωπούσα σώσαι τους δούλους σου.
Ρήμασι του Άρχοντος Γαβριήλ, έσχες εν γαστρί σου τον των όλων Δημιουργόν, ω Εγκυμονούσα Παρθένε Θεοτόκε΄ θανάτου καθελόντα πάσαν την δύναμιν.
Έλεος παράσχου πληρωτικόν, τοις επιφωνούσι το σον Όνομα το γλυκύ, ω Εγκυμονούσα Μητρόθεε Μαρία ΄ως ούσα ευσπλαγχνίας κρήνη ακένωτος.
Θαύμα σου το άρρητον και φρικτόν, νους ουχ εξισχύει ερμηνεύσαι των γηγενών, ω Εγκυμονούσα υπέραγνε Παρθένε΄Θεός γαρ εν γαστρί σου σάρκα προσείληθε.
Έρεισμα και τείχος και οχυρόν, ω Εγκυμονούσα υπεράμωμε Μαριάμ, έχουσι σε στείρες μητέρες και παρθέναι΄ αιτούμεναι το σθένος της προστασίας σου.
Όμματα καρδίας μου και ψυχής, αίρω σοι ως δούλος και ικέτης πανευτελής, ω Εγκυμονούσα Μητρόθεε Μαρία΄ βοών σοι διδαξόν με πράττειν τα εύσχημα.
Τρόπαια της νίκης υψοποιά, θεία σου δυνάμει κατορθούνται επί γης, ω Εγκυμονούσα απείρανδρε Παρθένε΄ Θεόν τον εν ισχύι μέγαν κυήσασα.
Όλη μου καρδία όλη ψυχή, όλη μου προθέσει και εξ όλης μου της στοργής, σοι επανατείνω τα ομματα και κράζω ΄Αγνή Εγκυμονούσα δος μοι την χάριν σου.
Κράτυνον το κέρας των ευσεβών, στήριξον την πίστιν και εδραίωσον εν Χριστώ , ω Εγκυμονούσα πανάχραντε Μαρία ΄ τους πίστει προσιόντας τη προστασία σου.
Εύσημον το κάλλος σου και γλυκύ, ω Εγκυμονούσα χαροπάροχε Μαρίαμ, άφραστος η δόξα μεγάλη η τιμή σου΄ εξαίρετα ωσαύτως τα μεγαλεία σου.
Πάσαι των Αγγέλων….
Απολυτίκιον
Ηχος α΄Της ερήμου πολίτης
Τον Θεόν απειράνδρως , εν γαστρί σου συνέλαβες, και εκυοφόρησας Τούτον, Παναγία εν μητρα σου΄ διο εγκυμονούσα προς την σήν, προστρέχουσι βεβαίαν αρωγήν, ίνα ελθώσιν εις ωραν του τοκετού, αισίως τη δυνάμει σου. Χαίροις Θεοκυήτορ Μαριάμ, χαίροις μητέρων στήριγμα΄ χαίροις των κυοφόρων γυναικών, αντίληψις και στήριγμα.
Προ του Διευχών τα ακόλουθα
Ηχος β΄. Ότε εκ του Ξύλου
Χαίροις των παρθένων η τιμή, χαίροις των μητέρων το κλέος του ουρανού και της γής, τείχος και θεμέλιον, αδιασάλευτον ΄των Αγγέλων ευπρέπεια, Αγίων η δόξα, κάλλος Εκκλησίας τε, το πολυθαύμαστον. Χαίροις της χαράς η αιτία, κλείς της ουρανών Βασιλείας΄ω Εγκυμονούσα πανυπέραγνε.
Θρόνος ως λαμπρός και υψηλός, έσχες εν γαστρί σου Παρθένε, τον Ποιητήν του παντός σθένει τον συνέχοντα της γης τα πέρατα΄ Ον απαύστως δοξάζουσιν, Αγγέλων αι τάξεις , θείως μεγαλύνουσαι, Αυτού την δύναμιν. Τούτον μητρικώς εκδυσώπει, ω Εγκυμονούσα Παρθένε΄ σώσαι ως ο οικτίρμων τους ικέτας σου.
Σέβω και εκ πόθου προσκυνώ , σου την σεβασμίαν Εικόνα, Εγκυμονούσα σεμνή, χάριν σου την άμετρον, εκδιηγούμενος ΄και προς Σε μετά πίστεως, βοώ Παναγία, δός εν τοις εγκάτοις μου, καρπόν του Πνεύματος. Ίνα του Υιού και Θεού σου, πράττων τας αγίας προστάξεις΄ Εύρω του ελέους την απόλαυσιν.
Δέσποινα πρόσδεξαι τας δεήσεις…
Την πάσα ελπίδα μου …
Δι’ ευχών…
Χειροποίητη εικόνα Παναγία Εγκυμονούσα
Η Παναγία Εγκυμονούσα είναι ένα από τα πλέον σπάνια εικονογραφικά θέματα, γνωστό στη βυζαντινή τέχνη ήδη από τον 11ο αιώνα μ.Χ., όπου το πρότυπο της Παναγίας Βλαχερνίτισσας απεικόνιζε τον Ιησού σε μετάλλιο στο στήθος της Παναγίας, για να δείξει τον ευρισκόμενο στην κοιλιά της Θείο Λόγο.
Παρά όμως τη μεγάλη σημασία που αποδίδει η Εκκλησία μας στη μητρότητα μέσω των εορτών της (εορτασμός της συλλήψεως της Αγίας Άννης και του Προδρόμου, του γενεθλίου της Θεοτόκου και του Προδρόμου κλπ) και παρά τον θεματικό συσχετισμό της παράστασης με τον Ακάθιστο Ύμνο, είναι ένα πρότυπο με περιορισμένη διάδοση. Συνεπώς, είναι μία από τις σπάνιες αγιογραφήσεις της Παναγίας. Πρόκειται για εικόνα που παρουσιάζει την Παναγία σε κατάσταση εγκυμοσύνης.
ΒΡΕΣ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΕΔΩ