Μην αποβλέπεις στον έπαινο

Το να επαινεί κανείς γενικώς όλα, και τα καλά και τα κακά δεν είναι γνώρισμα ανθρώπου που αγαπάει, αλλά απατεώνα και είρωνα. Μην αποβλέπεις στον έπαινο.

Μην αποβλέπεις στον έπαινο

Το στεφάνι, όταν είναι μεγαλύτερο από το κεφάλι εκείνου που στεφανώνεται, δεν σφίγγει τους κροτάφους, δεν κάθεται πάνω στο κεφάλι, αλλά γενόμενο εξαιτίας του μεγέθους του χαλαρότερο και κατεβαίνοντας κάτω από τα μάτια, κάθεται γύρω από τον αυχένα και αφήνει αστεφάνωτο το κεφάλι. Αυτό έπαθα και εγώ, γιατί το στεφάνι των εγκωμίων, φάνηκε μεγαλύτερης αξίας, από εκείνη που έχει το κεφάλι μου.

Συνήθιζε ο Απόστολος Παύλος και για τα μικρά κατορθώματα, να πλέκει μεγάλα εγκώμια, όχι για κολακεία. Προβαίνει στον έπαινο για την σωτηρία τους (θερμαίνοντας περισσότερο το ζήλο τους).

Να ενεργείς αξιέπαινα, χωρίς να αποβλέπεις στον έπαινο.

Σε ένα μόνο να αποβλέπουμε: στο πως θα μας επαινέσει ο Θεός. Αν αυτό προσέχουμε, δεν θα επιδιώκουμε ποτέ τον ανθρώπινο έπαινο. Αλλά και αν συμβεί κάτι τέτοιο, θα τον περιφρονήσουμε, θα τον περιγελάσουμε, θα τον σιχαθούμε.

Δεν υπάρχει άνθρωπος, που δεν θα δεχόταν με ευχαρίστηση κάποιον έπαινο. Γι’ αυτό και ο έπαινος κάνει καθαρότερη την ωφέλεια από τους ελέγχους, γιατί ελαττώνει τον πόνο που προκαλούν οι έλεγχοι. Ανάμιξε τον έπαινο με τους ελέγχους.

Το να επαινεί κανείς γενικώς όλα, και τα καλά και τα κακά δεν είναι γνώρισμα ανθρώπου που αγαπάει, αλλά απατεώνα και είρωνα.

Είναι δείγμα μεγάλης ανοησίας να αυτοεπαινείται κανείς, χωρίς να υπάρχει καμία ανάγκη και μάλιστα επείγουσα. Τούτο είναι δείγμα παραφροσύνης και μας αφαιρεί όλη την αμοιβή, μετά από πολλούς ιδρώτες και κόπους.

Οι άνθρωποι, ακόμα και αν σε επαινέσουν, ζηλεύουν και θέλουν το κακό σου… Αλλά και αν δεν είναι τέτοιοι, πάλι οι έπαινοί τους, δεν σε ωφελούν καθόλου…

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος