Άγιος Παΐσιος: Το ταγκαλάκι σου χαλάει τον λογισμό

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Το ταγκαλάκι σου χαλάει τον λογισμό (και σου σπέρνει κακούς λογισμούς), για να καθυστερήσει την πνευματική σου πρόοδο. Γιατί η πρόοδος στην πνευματική ζωή, από τον (καλό) λογισμό εξαρτάται.

Το ταγκαλάκι σου χαλάει τον λογισμό

Προσπαθήστε, όσο μπορείτε, πριν προλάβει ο πειρασμός να σας φυτέψει κακούς λογισμούς, να φυτεύετε εσείς καλούς λογισμούς, για να γίνει η καρδιά σας ανθόκηπος και να συνοδεύεται η προσευχή σας από την Θεία ευωδία της καρδιάς σας. Όταν κανείς κρατά έστω και λίγο αριστερό, δηλαδή κακό λογισμό για κάποιον, οποιαδήποτε άσκηση και αν κάνει, νηστεία, αγρυπνία κ.λπ., πάει χαμένη. Σε τί θα τον βοηθήσει η άσκηση, αν δεν αγωνίζεται παράλληλα να μην δέχεται τους κακούς λογισμούς; Γιατί να μην αδειάσει από το πιθάρι πρώτα όλο το κατακάθι του λαδιού, που είναι μόνο για σαπούνι, και ύστερα να βάλει το καλό λάδι, αλλά βάζει το καλό με το άχρηστο και το μουρνταρεύει; Ένας αγνός, καλός, λογισμός έχει μεγαλύτερη δύναμη από κάθε άσκηση. Κάποιος νέος λ.χ. πολεμείται από τον διάβολο και έχει ακάθαρτους λογισμούς και κάνει αγρυπνίες, νηστείες, τριήμερα, για να απαλλαγεί από αυτούς. Ένας αγνός λογισμός όμως που θα φέρει, έχει μεγαλύτερη δύναμη και από τις αγρυπνίες και από τις νηστείες που κάνει και τον βοηθάει πιο θετικά.

Όταν αφανίσεις το «εγώ» σου, θα σπάσει το σφυρί του διαβόλου και θα πάψει να σου χτυπάει με λογισμούς.

Έρχεται ο λογισμός και τον διώχνεις αμέσως. Αυτό δεν είναι πτώση. Έρχεται και τον συζητάς. Αυτό είναι πτώση. Έρχεται, τον δέχεσαι λίγο και μετά τον διώχνεις. Αυτό είναι μισή πτώση, γιατί και τότε έχεις πάθει ζημιά, επειδή μόλυνε ο διάβολος τον νου σου. Δηλαδή είναι σαν να ήρθε ο διάβολος και του είπες: «Καλημέρα, τί γίνεται; Καλά; Κάθισε να σε κεράσω. Α, ο διάβολος είσαι; Φύγε τώρα». Αφού είδες ότι είναι ο διάβολος, γιατί τον έβαλες μέσα; Τον κέρασες και θα ξανάρθει. Τί, με τον διάβολο θα συζητάμε; Βλέπεις, όταν ο διάβολος πήγε να πειράξει τον Χριστό, Εκείνος του είπε: «Ύπαγε οπίσω μου, σατανά» (Κατά Λουκάν 4,8). Αφού ο Χριστός είπε στον διάβολο: Άντε πήγαινε…, εμείς τί να συζητάμε;

Σε ένα καμίνι άμα πετάξεις χαρτιά, σκουπίδια, τί θα γίνουν; Δεν θα καούν; Έτσι και στον άνθρωπο, όταν ανάψει η Θεία φλόγα μέσα του, όλοι οι άσχημοι λογισμοί που του στέλνει ο διάβολος «καίγονται». Οπότε κουράζεται μετά ο διάβολος και σταματάει να πετάει άσχημους λογισμούς στον άνθρωπο αυτόν.

Ο διάβολος δεν γνωρίζει τις σκέψεις και τους λογισμούς μας. Μόνον εκ πείρας αντιλαμβάνεται μερικά, αλλά και σ’ αυτά, πέφτει έξω τις περισσότερες φορές. Και εάν δεν επιτρέψει ο Θεός να τα καταλάβει και αυτά, πέφτει συνέχεια έξω σε όλα, γιατί είναι σκοτεινός ο διάβολος, ορατότης μηδέν!!! Δεν ξέρει, ας υποθέσουμε, έναν καλό λογισμό δικό μου. Αν έχω κανέναν κακό λογισμό, εκείνον τον ξέρει, γιατί ο ίδιος τον φυτεύει. Αν εγώ τώρα θέλω να πάω να κάνω κάπου μία καλοσύνη, να σώσω λ.χ. έναν άνθρωπο, ο διάβολος αυτό δεν το ξέρει. Όταν όμως εκείνος βάλει σε κάποιον έναν λογισμό και του πει: «Πήγαινε να σώσεις τον τάδε άνθρωπο», θα τον κεντήσει συγχρόνως και στην υπερηφάνεια και γι’ αυτό τον ξέρει αυτόν τον λογισμό. Είναι πολύ λεπτά τα πράματα.

Το ταγκαλάκι σου χαλάει τον λογισμό (και σου σπέρνει κακούς λογισμούς), για να καθυστερήσει την πνευματική σου πρόοδο. Γιατί η πρόοδος στην πνευματική ζωή, από τον (καλό) λογισμό εξαρτάται.

Πολλές φορές ο πειρασμός δημιουργεί καταστάσεις, για να φέρνουν οι άνθρωποι κακούς λογισμούς. Έναν Αρχιμανδρίτη, όταν ήρθε για πρώτη φορά στο Καλύβι, δεν πρόλαβα να τον δω. Την δεύτερη φορά που ήρθε, δεν μπορούσα να τον δω, επειδή ήμουν βαριά άρρωστος και του είπα να έρθει μια άλλη φορά, για να συζητήσουμε. Τότε εκείνος μπήκε σε λογισμούς, ότι δεν τον θέλω, ότι έχω κάτι μαζί του και πήγε κάτω στο μοναστήρι και έκανε παράπονα. Αυτό όλο ήταν του πειρασμού.

Οι Έλληνες στον Ιταλικό πόλεμο πρώτα προσπαθούσαν να χαλάσουν τα οχυρά του εχθρού και ύστερα έκαναν επίθεση. Και ο διάβολος το ίδιο κάνει. πρώτα βομβαρδίζει με λογισμούς τον άνθρωπο και ύστερα του επιτίθεται. Αν δεν χαλάσει τον λογισμό του ανθρώπου, δεν επιτίθεται, γιατί ο άνθρωπος αμύνεται με τον καλό λογισμό. είναι στο αμπρί (πρόχειρο υπόγειο χαράκωμα που προστατεύει στον πόλεμο τους στρατιώτες) του!

Οι κακές σκέψεις να φεύγουν γρήγορα από το μυαλό μας, γιατί όταν μένουν μας καίνε. Είναι σαν να κρατάμε κάρβουνο στο χέρι μας.

Όσοι δέχονται ακάθαρτους λογισμούς και επιμελούνται παράλληλα και την σάρκα, με φαγητά και ανάπαυση και λένε, ότι ο πονηρός τους πολεμάει από φθόνο, συκοφαντούν τον διάβολο…!

Κανείς να μην πιστεύει στον λογισμό του, στο μυαλό του γιατί αν είναι πνευματικός άνθρωπος θα πλανεθεί και αν είναι κοσμικός θα τρελαθεί. Να ρωτάει και να συμβουλεύεται.