Άγιος Παΐσιος: Μόλις σβήσει η οικογένεια, θα σβήσει ο κόσμος

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Μόλις σβήσει η οικογένεια, θα σβήσει ο κόσμος. Όταν χαλάσει η οικογένεια, θα χαλάσει και ο κλήρος και ο μοναχισμός και όλα.

Μόλις σβήσει η οικογένεια, θα σβήσει ο κόσμος

Η μάνα καλύτερα είναι να ασχολείται με την ανατροφή των παιδιών, παρά να καταπιάνεται σχολαστικά με το νοικοκυριό, με τα άψυχα πράγματα. Να τους μιλάει για τον Χριστό, να τους διαβάζει βίους Αγίων. Παράλληλα να ασχολείται και με το ξεσκόνισμα της ψυχής της, για να λαμποκοπάει πνευματικά. Η πνευματική ζωή της μητέρας, θα βοηθήσει αθόρυβα και τις ψυχές των παιδιών της. Έτσι και τα παιδιά της θα ζουν χαρούμενα και εκείνη θα είναι ευτυχισμένη, γιατί μέσα της θα έχει τον Χριστό. Αν η μάνα δεν ευκαιρεί ούτε ένα «Τρισάγιο» να πει, πώς θα αγιαστούν τα παιδιά της;

Η σύζυγος αν έχει παιδιά, είναι καλύτερο να μείνει στο σπίτι, παρά να εργάζεται. Γιατί τα παιδιά πώς θα βοηθηθούν; Αν εργάζεται και αυτή παραμελούν τα παιδιά τους, με αποτέλεσμα να χάνουν τα παιδιά τους. Αν εργάζεται μόνο ο πατέρας και αρκούνται στα λίγα, τότε δεν θα υπάρχει πρόβλημα. Με το να εργάζονται και οι 2, δήθεν γιατί δεν τους φτάνουν τα χρήματα, η οικογένεια σκορπίζεται και χάνει το πραγματικό της νόημα. Όταν η μητέρα είναι μέσα στο σπίτι, μπορεί να παρακολουθεί τα παιδιά, ρυθμίζει τα πράγματα και αποφεύγονται πολλές στενοχώριες.

Μερικές μητέρες, για να τα έχουν όλα τακτοποιημένα στο σπίτι, περιορίζουν ασφυκτικά τα παιδάκια και δεν τα αφήνουν να μετακινήσουν μια καρέκλα ή ένα μαξιλάρι. Τους επιβάλλουν στρατιωτική πειθαρχία και έτσι τα παιδιά ενώ γεννιούνται κανονικά, μεγαλώνουν δυστυχώς βλαμμένα. Ένας μυαλωμένος άνθρωπος, αν δει σε ένα σπίτι που έχει πολλά παιδιά, όλα τα πράγματα στην θέση τους, θα βγάλει συμπέρασμα, ότι ή τα παιδιά είναι βλαμμένα ή η μάνα είναι βάρβαρη και επιβάλλει στρατιωτική πειθαρχία. Υπάρχει φόβος στην ψυχή των παιδιών, γι’ αυτό πειθαρχούν.

Το να κρατήσει η γυναίκα το όνομά της, το πατρικό, αυτό είναι η αρχή του ξηλώματος της Χριστιανικής οικογένειας και η αρχή της αποστασίας. Φεύγει η αρχή που έθεσε ο Θεός στην οικογένεια και αρχίζει το μπέρδεμα. Το ένα παιδί παίρνει το όνομα της μάνας, το άλλο του πατέρα και δεν συμμαζεύεται…

Πολύ βοηθάει στην ομόνοια της οικογενείας, ο άνδρας να αγαπάει την γυναίκα του περισσότερο από την μητέρα του και από κάθε αγαπητό και συγγενικό του πρόσωπο.

Να αγαπάς την γυναίκα σου πιο πολύ από τον εαυτόν σου. Με έργα, όχι με λόγια. Και να μη της μιλάς ποτέ άσχημα, γιατί καμμιά φορά η γλώσσα σκοτώνει και καταστρέφει την αγάπη.

Όταν κάποιος είναι νευριασμένος, καλύτερα να μην του μιλήσεις καθόλου, έστω και με καλό τρόπο. Διότι μοιάζει με τον πληγωμένο, που δεν δέχεται ούτε και το χάδι, γιατί ερεθίζει τις πληγές του.

Είναι διάλυση της οικογενείας, να έρχεται ο καθένας στο σπίτι, όποια ώρα θέλει και να τρώει μόνος του, χωρίς να υπάρχει λόγος.

Τα περισσότερα σπίτια είναι γεμάτα από στενοχώριες, από αγωνία, από άγχος. Μόνο στα σπίτια που ζουν κατά Θεόν, είναι καλά οι άνθρωποι. Στα άλλα, διαζύγια, άλλοι χρεωκοπημένοι, άλλοι άρρωστοι, άλλοι τρακαρισμένοι, άλλοι με ψυχοφάρμακα, με ναρκωτικά!… Λίγο – πολύ όλοι, οι καημένοι, έχουν έναν πόνο.

Η εγκράτεια, ο αλληλοσεβασμός και η προσευχή των γονέων, αποθησαυρίζονται στα παιδιά και επιστρέφουν ως χαρά και ευλογία στους γονείς.

Μόλις σβήσει η οικογένεια, θα σβήσει ο κόσμος. Όταν χαλάσει η οικογένεια, θα χαλάσει και ο κλήρος και ο μοναχισμός και όλα.